Als je erop let, valt het echt op: De meeste Franse auto's die hier rondrijden hebben hier of daar een deuk. De ene wat groter dan de andere maar of de auto nu nieuw of oud is, die deuken kom je overal tegen. Het maakt ze allemaal niet zo veel uit volgens mij. Op de parkeerplaats van school worden naar hartelust autodeuren open geslingerd en als je dan tegen de buurauto botst, pas de problème....
Welnu, voor mij wél een probleem. Ik word er helemaal neurotisch van. Rijd een parkeerhaven in, kijk aan beide kanten en als ik denk dat anderen hun deur niet goed open kunnen doen, ga ik weer op zoek naar een andere plaats. Dit, onder het toeziend oog van de al wachtende moeders op school die waarschijnlijk denken dat ik volledig de weg kwijt ben.
Vijf minuten voordat de school 's-morgens en 's-middags uit gaat, is mijn goal in life om een ruime plek te vinden. Het liefst natuurlijk op een hoek want dat scheelt weer een kant.... Ik heb gewoon geen zin in een deuk! Mijn drang om goed materialistisch spul te bezitten is klaarblijkelijk groter dan die van onze mede Franse dorpsbewoners die het allemaal wel best vinden. Deuken worden dus ook niet hersteld. Of dat is omdat het misschien wel allemachtig duur is hier, kan natuurlijk maar ik denk eerder dat het ze gewoon niet veel interesseert.
Aangezien René vertrokken is voor 1,5 dag skiën met het werk en hij de Jeep meegenomen heeft, rijden wij met de cabrio. Nou ja, cabrio ? Sinds de aanschaf in hartje winter is het dak tot nu toe potdicht gebleven en de kinderen wachten al maanden op de dag dat het dak eraf gaat. Nu het kwik rond de 20 Graden schommelt, moest het vandaag maar eens gebeuren. We hadden lang genoeg gewacht !
Vanmorgen deed ik een eerste poging maar welke knop ik ook indrukte, het dak bleef dicht met een voor mij raadselachtige, uiteraard Franse, melding op het dashboard. Na bestudering van het instructieboekje, ben ik er achter wat er fout ging et voilà: voor de deur ontvouwde zich zojuist aan mij het Franse landschap in haar volle glorie, bezien vanuit, let wel : de stilstaande auto.
Wij realiseren ons natuurlijk ook wel dat een temperatuur van 20 graden geen garantie biedt op een warme rit. Ook de net herstellende forse verkoudheden van ons allemaal alsmede de vanmorgen zorgvuldig gemaakte haar-krullen door en van ondergetekende zullen op z'n minst niet blij zijn met de ongetwijfeld frisse wind waarmee wij straks om de oren geslagen gaan worden. Een kniesoor die daarop let. Ten eerste is het maar 3 minuten rijden van en naar school en ten tweede, dat dak kan volgens de kinderen niet voor niks open ! En zo is het maar net !
2 opmerkingen:
Ja, al die auto's met deuken, kan ik me ook nog goed herinneren. Hier Amerika is het zo heerlijk dat de parkeerplaatsen zo ruim zijn, al probeer ik ook niet naast een grote SUV of truck te parkeren. En och, als dat eerste krasje of deukje er eenmaal inzitten dan zijn die andere ook niet meer zo erg ;).
Heerlijk toch dat dak open! Wij doen het ook altijd heel gauw bij de Jeep. Trekken dan graag een extra trui aan of sjaal om, om open te rijden. Zo heerlijk!
En die deuken en krasjes.... ja dat lijkt me ook balen, maar ik hoor wel vaker dat de Fransen daar nonchalant in zijn....
Een reactie posten