donderdag 1 oktober 2009

CULTUURVERSCHILLEN

Keer op keer loop je hier tegen de cultuurverschillen aan tussen Nederland en Frankrijk.
Het niet nakomen van afspraken is al uitgebreid aan bod geweest in deze blog (zie: bubbelverhalen). Inmiddels hebben wij daar dan ook de nodige ervaringen mee en proberen we afspraken met bedrijven tot een minimum te beperken.

Inmiddels is mij ook bekend dat als je iemand niet kent (bijv. de 16 jarige zaterdag-cassière bij de supermarkt), je altijd Vous (U) moet zeggen en nooit Tu (jij) moet gebruiken. Als je Tu gebruikt, komt dit over als ongelooflijk respectloos. Moeilijk, ik ben nogal van de jijen en jouwen, waarbij dat in mijn geval nooit iets afdoet aan het respect dat ik voor iemand heb.

Ken je iemand niet goed, dan zeg je ook geen Salut (Hoi) als je iemand tegenkomt. Het blijft bij het meer formele Bonjour. Salut is prima voor kinderen of voor vrienden & vriendinnen (van gelijke leeftijd of jonger) maar daar blijft het dan ook bij.

In Frankrijk zijn ze van het betere stampwerk op school. Geoffrey & Madison moeten regelmatig hele gedichten uit hun hoofd op kunnen dreunen. Zelf denken is niet heel belangrijk, gewoon 'orders opvolgen' om het even heel kort door de bocht te zeggen. Ook aan gedragsregels wordt veel waarde gehecht. Iedere leerling moet ieder jaar de gedragsregels van school ondertekenen en zo wordt bijv. in de zomer verzocht om de kinderen geen blote buiken truitjes aan te doen, of erg korte rokjes. Geoffrey zegt ook weleens : "Ze zijn allemaal zo gehoorzaam mam. Niemand doet iets geks of stouts"

Madison is in de zomer 7 jaar geworden en heeft iedere dag huiswerk. Ook heeft ze sinds deze week bijles op school. Prima overigens dat er extra aandacht aan Frans wordt gegeven, dat pakt school weer goed op.
In praktijk betekent dit voor Madison dat ze 2 dagen per week tot 17.30 uur op school zit. Vandaag kwam ze om 17.45 uur thuis en toen ik in haar huiswerkschrift keek, viel ik bijna om van verbazing (en ergernis om heel eerlijk te zijn). Voor morgen moet een dictee geleerd worden (+/- 15 woorden), een gedicht geleerd (+/- 10 regels) en moeten er 3 bladzijden van een boek gelezen worden. Wat mij betreft een beetje teveel van het goede ...

Dit zijn een paar voorbeelden van de lastige verschillen. De ene dag valt het je niet eens op, de andere dag moet je er heel flink van zuchten.......
Maar 's-lands wijs, 's-lands eer. Ik ben de eerste die zich daaraan conformeert.

Wat ook opvalt en dat is weer van een andere, lees: leuke categorie : Als de politie staat te controleren, wordt je hier ALTIJD met lichtsignalen van tegenliggers over geinformeerd. Eerst dacht ik dat er wat mis was met mijn auto maar al gauw had ik het in de gaten. In Nederland wordt dat af en toe gedaan maar hier is het echt standaard. Daar kan ik dan wel weer vrolijk van worden.
Ook liften is hier aan de orde van de dag. De bussen rijden niet echt regelmatig en dus staan er hele volksstammen te liften en worden ook achter elkaar meegenomen. Tot nu toe heb ik me er nog niet aan gewaagd. Moet je weer Frans gaan praten, ik ben blij dat ik dat in de auto even niet hoef te doen en lekker naar World Radio Switzerland (Engels) kan luisteren ;-)

9 opmerkingen:

Claudia zei

Tja dat zijn wel lange dagen voor zo'n klein mensje, maar ik wist dit al van mijn schoonzus die in Grenoble heeft gewoond. Voor hun ook reden om nog op tijd met de kinderen terug te gaan naar Nederland. Ze zijn nu eenmaal heel erg streng in Frankrijk.
Het fatsoen en beleefdheid, daar vind ik, kunnen wij Nederlanders ons een voorbeeld aan nemen. Persoonlijk vind ik het ook een stuk prettiger als compleet vreemden mij met U aanspreken. Al helemaal als er weer eens een halve zool belt die goedkopere stroom aanbiedt of een enquête houdt. "hoe vaak doe je nu boodschappen bij de AH". Tja klinkt toch niet professioneel.
Maar ach, zo heeft elk land wel wat denk ik.

Fijn dat ik zo op mijn wenken bediend werd met een nieuw verhaal! Leuk om te lezen.
Heel fijn weekend,
groetjes,
Claudia

Saskia zei

Leuk om te lezen over de cultuurverschillen. Hier zijn we er natuurlijk ook wel tegenaan gelopen. Sommige dingen zijn prettig, van andere zie je het nut niet in. Hier spreek je iedereen met 'you' aan, dat is dus wel lekker makkelijk. Ze zijn hier ook veel strenger op school wat betreft respect tonen en kleding, maar dat vind ik over het algemeen geen probleem. Ik heb wel heel erg moeten wennen aan het 'huggen'. Heel veel dingen zijn nu, na 8 jaar, gewoon vanzelfsprekend geworden.

Ik denk wel dat de cultuurverschillen met Frankrijk groter zijn dan met Amerika. Ik weet niet zeker of dat ook daadwerkelijk zo is, jij kunt dat waarschijnlijk beter beoordelen.

Wendy zei

Fatsoen en beleefdheid op school, maar sowieso in het algemeen, vind ik ook erg prettig. Wat dat betreft is het in Nederland regelmatig weer doorgeschoten naar de andere kant. Maar tegen moeders op school die ik iedere dag zie, ben ik geneigd JIJ te zeggen. Ik weet echter nu wel beter ;-)
Zelf voelde ik me meer verwant met Amerika waar beleefdheid in regel een groot goed is maar de omgang met mensen onder elkaar (in restaurants of supermarkten) wat 'amicaler' is.
In het ene land laat je wat, in het andere land krijg je wat alhoewel de Fransen minstens zo chauvinistisch zijn als de Amerikanen (daarom hebben ze waarschijnlijk ook zo vaak moeite met elkaar ;-)

Simone zei

Leuk om te lezen Wen. Grappig die cultuurverschillen. Ik had geen idee dat die Fransen zo strict zijn. Wat betreft normen en waarden vind ik dat prima. Hier erger ik me kapot aan die opgeschoten gastjes die je het liefst nog een trap na geven als je ze aanspreekt op hun taalgebruik of hun gedrag. En dan kijken ze je aan of je van Mars komt, snotapen!

Goh die Maddie, pittig zeg al dat huiswerk. Dat zijn lange dagen op school.

Afijn, heb weer genoten van je "column".

Liefs, Simone

Hilde zei

Inderdaad, Wendy, Fransen (ook Franstalige Belgen) zijn zeer gevoelig als je hen met 'tu' aanspreekt... Ook Duitstaligen (oa. hier in Zwitserland) zijn hier overgevoelig aan. 'k Moet daar ook enorm aan wennen.

Hier moet je vooral de familienamen dan weer heel goed onthouden. Men stelt zich voor en er wordt dan verondersteld dat je aan het einde van het gesprek afscheid neemt met 'Auf Wiedersehen, Frau X of Herr Y'. En dat lukt me echt maar zelden... Meestal ben ik aan het eind van het gesprek de naam alweer vergeten. Dat wordt dan weer als weinig respektvol gezien... zucht!

Cultuurverschillen heb je altijd als je naar een ander land verhuist. 't Gaat er vooral om de andere cultuur te erkennen en te respekteren. En je kan maar best niet teveel kritiek spuien bij de lokale bevolking, je bent tenslotte gast in een land...

Veel succes nog met de huistaken! Ook wij hebben verleden jaar keihard thuis gewerkt omdat de leerkracht het op school niet gebolwerkt kreeg... (de kinderen zaten in een integratieklas met een 10-tal leerlingen die ook nog eens allen in leeftijd verschilden nl. 6 tot 12-jarigen). Laat je vooral niet ontmoedigen. Uiteindelijk leren ze wel enorm veel bij. En probeer vooral met de leerkracht te communiceren. Dan ziet hij/zij in dat het teveel is...

Nog veel succes met jullie integratieproces. Soms lijkt het wel een processie van Echternach, he? (Twee stappen vooruit, 1 achteruit...)

Groetjes,

duijsensfamily zei

Nu kunnen we heerlijk van gastenboek naar gastenboek gaan schrijven!
Jij was er snel bij vanmiddag, berichtje stond er net op!!!
Tot gauw,
gr. Claudia

PETER, JOLANDA, CHANTAL EN ROBIN zei

Ja wat een cultuurverschillen he? Als ik Canada met Nederland vergelijk zijn er ook zoveel verschillen.
Leuk om te lezen hoe dat bij jullie dan weer allemaal gaat.
Hoe is het weer bij jullie op dit moment?

tot horens
Jolanda

PETER, JOLANDA, CHANTAL EN ROBIN zei

Trouwens superduper om te lezen dat jij ook niet zo'n kokkereller bent; ik voelde me al zo alleen .. haha
De andere meiden moeten maar vaak makkelijke (het liefst 1-pans)gerechten naar ons toesturen ...:-)

Saskia zei

Joh, ik ben ook helemaal geen kokkereler. Ik kan alleen worstebroodjes maken, lol.