KLUSTIJD

Enige tijd geleden kreeg ik ineens de klus-geest. Zoiets gaat bij mij in golven. Bij René gebeurt dat doorgaans niet want die heeft een hekel aan klussen en daarbij ziet het huis er wat hem betreft, prima uit. Het moet gezegd, alles is nieuw en keurig afgewerkt maar in mijn vrouwenbeleving is er een groot verschil tussen prima afgewerkt en "je smaak zijn". Mannen zijn daar in regel iets minder uitgesproken in en de mijne vormt daarop geen uitzondering.

De keuken was geel/oranje. Op zich niks mis mee maar niet mijn kleur. Op een goed moment kreeg ik ineens een ingeving dat 'ie parelgrijs moest worden en zo geschiedde. De verf werd gehaald en enthousiast ging ik aan het werk. Ik vind klussen (en met name verven) overigens erg leuk. Dit soort klussen worden bij mij echter wel wat uitgesmeerd omdat ik vanwege mijn drukke dagelijkse programma, alles tussendoor moet doen. Nadat het verfwerk af was en wij beiden erg blij waren met het resultaat, kocht ik ook nog een gordijnrails en gordijnen voor de finishing touch. Normaal doet René het boor- & ophangwerk maar in een enthousiaste bui nam ik bij thuiskomst, een uurtje voordat de kinderen uit school kwamen, de boor ter hand. De eerste keer en het viel me niet tegen. 's-Avonds kon ik René dan ook niet alleen verrassen met de finishing touch in de keuken, maar ook met het feit dat hij in het keukenproject helemaal niets hoefde te doen.

Aangestoken door de keuken die nu wel helemaal onze stijl was én door Maaslandse vriendin Mariette die met de koop van haar mooie nieuwe huis vol enthousiaste verhalen zit met wat ze allemaal gaat doen, wilde ik gelijk door met de logeerslaapkamer.
Echter, daar moest nieuwe vloerbedekking (vinyl) in, de deuren moesten geschaafd, er moest worden behangen en uiteraard nieuwe plinten. Het behangen besloten we zelf te doen, voor de vloer, plinten en het schaven van de deuren besloten we een bedrijf in te schakelen. Ook hadden we nog een kast in Geoffrey's kamer die nodig afgemaakt moest worden. Geen Frans bedrijf dit keer want voor je het weet ben je weer weken verder omdat ze niet komen opdagen, maar een Engels(talig) klusbedrijf waarvan er hier in de omgeving ook een aantal zitten.
Het eerste bedrijf hield zich prima aan de afspraak en maakte een goede indruk. Helaas had dit eenmansklusbedrijf geen ervaring in het leggen van vinyl en zei dat ook eerlijk. Geoffrey's kast werd super afgemaakt maar de logeerslaapkamer was nog steeds niet gedaan.
Het tweede bedrijf werd benaderd. Deze zou komen. Op woensdag na 14.00 uur. Helaas, deze man woont waarschijnlijk te lang in dit gebied want hij kwam niet. De volgende dag kreeg ik 's-middags een mail dat hij een spoedklus tussendoor had gekregen en dus helaas niet had kunnen komen. Een telefoontje was kennelijk niet bij hem opgekomen en ik was al gelijk klaar met hem.
Bedrijf nummer 3 was aan de beurt. Uiteindelijk wint nou eenmaal de aanhouder. De man was keurig op tijd, nam alles netjes op en zei me een prijsopgave te geven. Twee dagen later kreeg ik een enorm bedrag door. Nadat ik om een specificatie had gevraagd, deelde hij me mee dat hij uitgegaan was van 2 man à 9 uur dus 18 uur in totaal. Let wel, we hebben het hier over een vierkant stuk vinyl leggen én een paar plinten.
En toen was ik er klaar mee. We gingen het goddorie gewoon zelf doen. Wat een geklooi met al die lui.

Het volgende weekend werd er behangen. Het ging prima. We waren een goed team en in het weekend zat alles erop.
Toen de vloer. Op dinsdagavond begonnen we en 2 uur later waren we klaar. Weliswaar nog niet met de plinten maar wel met het erinsnijden. Het lag keurig en er was geen enkele snij-fout gemaakt. Dit weekend de plinten ertegenaan en toen konden we elkaar trots een high five geven. HA ! Who needs professional handymen ?

Nu is onze eigen slaapkamer aan de beurt. Jazeker, ik ga in een straf tempo door. De wand achter ons bed krijgt behaard bruin/wit koeienbehang, een behang waar ik sinds het begin al helemaal verliefd op was. Ik hoop dan ook dat ze het nog hebben. Deze week ga ik naar de binnenhuisarchitect die dealer is van het merk. Ik hoop uit alle macht dat het nog steeds in de collectie zit en hij het voor me kan bestellen.
René hoort het licht zuchtend aan.....het is uiteindelijk maar 1 wand en de vloer ligt er prima bij dus daar hoeft niets aan gedaan. Dat scheelt !

Voor de meiden overseas, de dame bijna overseas maar nu nog in Nuenen én de overig geïnteresseerden: Ik heb foto's gemaakt van ons projectje. Ik begon een beetje laat met de 'voor'-foto's maar je krijg een idee van de kleuren. Enjoy !


Deur naar de gastenbadkamer voor

Deur naar de gastenbadkamer na



Muur + toegangsdeur voor

Muur + toegangsdeur na



Raam voor (de goede gordijnen waren al gemaakt en hingen al een poosje)

Raam na



Vloer voor
Vloer na

ZOMERWEER

Het zijn rare tijden in November als het over het weer gaat. Zo berichtte ik vorige keer over sleëen in de sneeuw; vandaag was het maar liefst 18 graden, werden de
t-shirts weer uit de kast getrokken en een blik op de berg leerde dat ook de sneeuw weer helemaal weg is.

Ook voor de paarden is het lastig. De afgelopen tijd is het flink koud geweest en alhoewel Mango nog niet geschoren was (vandaag gebeurd) en dus nog een warm eigen jasje had, had hij ook een (warme) deken op voor de koude nachten en de uren dat hij buiten in het veld loopt. Gisteren had Mango de hele dag lekker in de wei gelopen. Ik was (bij hoge uitzondering) een keertje niet geweest doordat ik gisteren vele andere verplichtingen had. 's-Avonds kreeg ik een telefoontje.....
De buitendeken was door de stalmensen omgewisseld voor de binnendeken en Mango bleek van top tot teen doorwaternat van het zweten te zijn. Ach gos, dat arme schaap. Had de hele dag met die dikke deken in de wei gestaan terwijl het gisteren al best lekker weer aan het worden was. Geen 18 graden maar toch...
Om 22.00 uur toen het bezoek weg was, toch maar even naar stal gegaan om poolshoogte te nemen. Met een dun dekentje was het zweet in enkele uren gelukkig al voor een deel weggetrokken en hij kreeg weer een 4e schone, droge deken om ook de rest te kunnen absorberen. We konden rustig slapen gaan.

Vanmorgen om 5.00 uur werd ik wakker, deels door René die een vliegtuig moest halen maar daarna schoot door mijn hoofd : CHOCAPIC....... De pony van Madison staat dag en nacht in de wei en had (tegen de regen) ook een (gelukkig-niet-zo-dik-maar-toch-)dekentje op. "Die zal het dus ook wel warm gehad hebben" schoot door mijn hoofd (Op maandag rijdt Madison niet omdat ze dan tot 17.30 uur op school zit dus hadden we hem ook niet "gecontroleerd") "en vandaag zou het dus nog warmer worden"..... Ik kon de slaap niet meer vatten, zag steeds die arme dreutel voor me die het tjokkieheet had.

Uiteindelijk dus maar eruit gegaan.
Om 8.00 uur zou ik de kinderen bij de buurvrouw brengen omdat ik om 8.30 uur in Genève moest zijn. Maar eerst moest ik orde op zaken stellen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het nog een paar uurtjes (tot ná mijn afspraak) uit te stellen.
De kinderen werden naar de buren gebracht en ik ging (in mijn "nette outfit") naar de manege. Snel mijn laklaarzen voor een paar rubberen verwisseld, halstertje gepakt en daar ging ik dan, op naar het grote 'weiland', op zoek naar Chocapic.
Het is echt een drama, de weg ernaartoe en ook ín het weiland. Het is spekglad en je zakt diep weg in de modder. Bij iedere stap denk je dat je je laars verliest en ik zou de eerste niet zijn bij wie dat ook zou gebeuren. Om buiten de looproute te blijven (die helemaal onbegaanbaar is door de pony's die er iedere dag meerdere malen overheen denderen) ging ik onder het schrikdraad door.
Toch een beetje spannend. Je hebt zo'n beweging heel soepel in gedachten zitten maar dat valt vies tegen, helemaal niet om 8.00 uur..... even werd steun gezocht op de grond dus een smerige modderhand was het gevolg. En waar veeg je die dan weer aan af als je nette kleren aan hebt...tjongejongejonge, wat een gedoe allemaal.
Zuchtend liep ik verder.
Ik zag een boel pony's maar Chocapic die was natuurlijk weer nergens te bekennen.
Sndvrrrr. Het is een megagroot 'gebied' met bossen, bomenrijen, beekjes, bloemenvelden etc.
Uiteindelijk zag ik hem en kon ik hem bevrijden van zijn deken. Natuurlijk was hij totaal niet bezweet dus hij was op tijd 'verlost'. Een beetje uilig keek íe me aan. "Dat was het dan ?" leek hij te willen zeggen.
En ja, dat was het dan. Daar ging ik weer, nu met een smerige, modderige deken (want ze rollen er niet minder mee dan dat ze geen deken op hebben) die ik angstvallig probeerde weg te houden van mijn kleren.
De weg terug lijkt gelukkig altijd korter maar buiten adem was ik wel.
Daarna nog even de laarzen schoongeborsteld onder de waterstraal, terug in het laarzenuitleenvak en mijn laklaarzen weer aan.
Mango nog een aai over de bol en in de auto op weg naar Genève waar ik een half uur later dan gepland aankwam...

Er zijn ochtenden dat ik rustiger opstart..

WINTERWEEKEND

De afgelopen week zagen wij de eerste sneeuw op de bergen in de Jura verschijnen en ons realiserend dat de winter nu echt in aantocht was, gingen we dit weekend maar eens wat spijkers met koppen slaan.

Nadat de mannen zaterdag terugkwamen van de 2 uurtjes "hockey libre" op de ijsbaan en de vrouwen terugkwamen van de paarden, gingen we op weg naar Carouge (bij Genève) om ski's en schoenen te regelen voor het hele seizoen. Het slechte weer had meer winkelend publiek in de auto doen laten stappen want er stond op de afrit van de snelweg al een file richting het winkelgebied.
Soms heb je echter wel eens van die dagen dat alles mee lijkt te zitten. Zaterdag was zo'n dag.
Na aanvankelijk in een slakkegangetje het parkeerterrein eindelijk bereikt te hebben, ging pal voor de deur iemand weg en hadden we dus een parkeerplaats. Dat kwam niet slecht uit want het regende flink. Eenmaal binnen trokken we een nummertje en zagen we dat er 34 mensen voor ons waren. Dat was even slikken maar niets kon onze goede bui doen verdwijnen. Overal lagen nummertjes van diezelfde dag. Op die briefjes werd ook aangegeven hoeveel mensen er nog voor je waren. Degenen die die zaterdag om 10.30 uur binnen waren geweest (het was inmiddels 15.00 uur), hadden maar liefst 69 mensen voor zich gehad. Het kon dus altijd erger. Tijdens het doden van de tijd ging deze Sherlock op zoek naar ongebruikte briefjes et voilà, ik vond er eentje !! Iemand vond het wachten kennelijk mooi geweest en had zijn briefje ergens neergelegd. Het nummer was bijna aan de beurt. Toch enigszins gespannen wachtten we tot we aan de beurt waren. Stel je voor dat we door de mand vielen. Sta je toch mooi voor joker in een volle winkel..... Nummer 219 was aan de beurt en wij hadden 220....
"PING" hoorden we en zagen tot onze verbazing dat het nummerapparaat van 219 naar 222 versprong. Sndvrr.... hoe kan dat nou ? Zou ons gevonden nummer 220 al in het systeem geblokkeerd zijn ofzo? Vol bravoure sprak ik een winkelmedewerker aan en zei haar dat wij aan de beurt waren maar dat het nummerapparaat ons nummer had overgeslagen. Gelukkig werd ik hierin gesteund door nummer 221 en dus konden wij meelopen. Joepie ! Dat scheelde minimaal een uur !

We werden op een zeer vakkundige en snelle manier geholpen en dus gingen we een half uur later bepakt en bezakt de winkel weer uit !! René kocht nog een jack en voor Geoffrey kochten we nog een helm. Die had afgelopen seizoen zonder helm geskied maar aangezien beide kinderen vanaf Januari naar skiles gaan op woensdagmiddag, was de helm verplicht.

Daarna naar de oude stad in Genève waar we erg gezellig hebben gegeten in een Italiaans restaurant en daarna voldaan naar huis. Het was een leuke dag geweest.

Zondagmorgen besloten we 'naar boven' te gaan met de slee. De sneeuw lag nu al een paar dagen op de toppen dus we waren benieuwd wat we aan zouden treffen. De doos met wintersportspul werd uit de garage getoverd en 'in tenue' gingen we naar boven.
Het was een mooi ritje (een kleine 15 minuten rijden). Het landschap veranderde enorm snel en boven aangekomen lag er een enorm pak sneeuw waar naar hartelust gesleed kon worden. Het was jammer dat de liften nog niet open zijn want er lag meer dan genoeg sneeuw om goed te kunnen skiën. Het was gezellig druk op de piste en niet al te koud. We vermaakten ons prima voor een paar uurtjes en daarna gingen we weer terug naar beneden.
Er moest nog huiswerk gemaakt worden en Madison & ik moesten nog naar de paarden waar we ook weer een paar uur doorbrachten. Toen we terugreden van de manege besloten Madison en ik om in de jacuzzi te gaan. Bij thuiskomst bleken Geoffrey en René daar al in te liggen en snel sloten we aan. Het was heerlijk, in het donker in een lekker frisse buitenlucht, heerlijk bubbelen in het warme water. We kwamen helemaal bij.

Het is een supergezellig winterweekend geweest.
Hieronder nog wat foto's van de verandering van het landschap tijdens ons ritje 'naar boven'.
















Vanaf halverwege de berg naar beneden gefotografeerd, het meer van Genève op de achtergrond.