ZOMERWEER

Het zijn rare tijden in November als het over het weer gaat. Zo berichtte ik vorige keer over sleëen in de sneeuw; vandaag was het maar liefst 18 graden, werden de
t-shirts weer uit de kast getrokken en een blik op de berg leerde dat ook de sneeuw weer helemaal weg is.

Ook voor de paarden is het lastig. De afgelopen tijd is het flink koud geweest en alhoewel Mango nog niet geschoren was (vandaag gebeurd) en dus nog een warm eigen jasje had, had hij ook een (warme) deken op voor de koude nachten en de uren dat hij buiten in het veld loopt. Gisteren had Mango de hele dag lekker in de wei gelopen. Ik was (bij hoge uitzondering) een keertje niet geweest doordat ik gisteren vele andere verplichtingen had. 's-Avonds kreeg ik een telefoontje.....
De buitendeken was door de stalmensen omgewisseld voor de binnendeken en Mango bleek van top tot teen doorwaternat van het zweten te zijn. Ach gos, dat arme schaap. Had de hele dag met die dikke deken in de wei gestaan terwijl het gisteren al best lekker weer aan het worden was. Geen 18 graden maar toch...
Om 22.00 uur toen het bezoek weg was, toch maar even naar stal gegaan om poolshoogte te nemen. Met een dun dekentje was het zweet in enkele uren gelukkig al voor een deel weggetrokken en hij kreeg weer een 4e schone, droge deken om ook de rest te kunnen absorberen. We konden rustig slapen gaan.

Vanmorgen om 5.00 uur werd ik wakker, deels door René die een vliegtuig moest halen maar daarna schoot door mijn hoofd : CHOCAPIC....... De pony van Madison staat dag en nacht in de wei en had (tegen de regen) ook een (gelukkig-niet-zo-dik-maar-toch-)dekentje op. "Die zal het dus ook wel warm gehad hebben" schoot door mijn hoofd (Op maandag rijdt Madison niet omdat ze dan tot 17.30 uur op school zit dus hadden we hem ook niet "gecontroleerd") "en vandaag zou het dus nog warmer worden"..... Ik kon de slaap niet meer vatten, zag steeds die arme dreutel voor me die het tjokkieheet had.

Uiteindelijk dus maar eruit gegaan.
Om 8.00 uur zou ik de kinderen bij de buurvrouw brengen omdat ik om 8.30 uur in Genève moest zijn. Maar eerst moest ik orde op zaken stellen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het nog een paar uurtjes (tot ná mijn afspraak) uit te stellen.
De kinderen werden naar de buren gebracht en ik ging (in mijn "nette outfit") naar de manege. Snel mijn laklaarzen voor een paar rubberen verwisseld, halstertje gepakt en daar ging ik dan, op naar het grote 'weiland', op zoek naar Chocapic.
Het is echt een drama, de weg ernaartoe en ook ín het weiland. Het is spekglad en je zakt diep weg in de modder. Bij iedere stap denk je dat je je laars verliest en ik zou de eerste niet zijn bij wie dat ook zou gebeuren. Om buiten de looproute te blijven (die helemaal onbegaanbaar is door de pony's die er iedere dag meerdere malen overheen denderen) ging ik onder het schrikdraad door.
Toch een beetje spannend. Je hebt zo'n beweging heel soepel in gedachten zitten maar dat valt vies tegen, helemaal niet om 8.00 uur..... even werd steun gezocht op de grond dus een smerige modderhand was het gevolg. En waar veeg je die dan weer aan af als je nette kleren aan hebt...tjongejongejonge, wat een gedoe allemaal.
Zuchtend liep ik verder.
Ik zag een boel pony's maar Chocapic die was natuurlijk weer nergens te bekennen.
Sndvrrrr. Het is een megagroot 'gebied' met bossen, bomenrijen, beekjes, bloemenvelden etc.
Uiteindelijk zag ik hem en kon ik hem bevrijden van zijn deken. Natuurlijk was hij totaal niet bezweet dus hij was op tijd 'verlost'. Een beetje uilig keek íe me aan. "Dat was het dan ?" leek hij te willen zeggen.
En ja, dat was het dan. Daar ging ik weer, nu met een smerige, modderige deken (want ze rollen er niet minder mee dan dat ze geen deken op hebben) die ik angstvallig probeerde weg te houden van mijn kleren.
De weg terug lijkt gelukkig altijd korter maar buiten adem was ik wel.
Daarna nog even de laarzen schoongeborsteld onder de waterstraal, terug in het laarzenuitleenvak en mijn laklaarzen weer aan.
Mango nog een aai over de bol en in de auto op weg naar Genève waar ik een half uur later dan gepland aankwam...

Er zijn ochtenden dat ik rustiger opstart..