Tja, het is alweer even geleden dus wat is er gebeurd. Oma Liesje is een week geweest en dat was erg gezellig. We zijn o.a. naar Lyon geweest, een stad die bij Nederlanders eigenlijk alleen bekend is door het ANWB steunpunt maar die ons door veel mensen werd aangeraden. Niet ten onrechte, het is een érg leuke stad die zeker de moeite van het bezoeken waard is !
Oma is tweede Paasdag 's-avonds weer vertrokken en had daardoor dus geen last van de aswolk die daarna het vliegverkeer in de hele wereld teisterde. René wel, in die zin dat hij eigenlijk de hele week in Nederland had moeten zitten maar nu niet wegkon. Ons hoor je dus niet klagen over die aswolk ;-)
Geoffrey is inmiddels aangenomen op de Internationale School in Zwitserland !! Hij blij, wij blij. En nu dus druk met het ophalen en bijleren van (met name het schrijf-) Engels. Ook in de zomervakantie heeft hij 2 weken Engels "zomerkamp". Dat klinkt uitgebreider dan het is. Het is 2 weken lang van 8.30 - 12.30 uur Engelse les dus dat is een goede voorbereiding voordat hij eind augustus gaat beginnen met zijn tweetalige opleiding. Alles wat hij vooraf weer opgehaald heeft, is meegenomen en maakt het straks alleen maar makkelijker.
Ook Madison is opgegeven voor Engelse les maar dan voor volgend schooljaar op woensdag. De woensdagen zijn ze hier vrij dus dat kan mooi gecombineerd worden. Aan Engels doen ze op Franse scholen niet zo heel veel en wat er aan Engels gegeven wordt, is meestal op dinsdagmiddag, als Madison op de Nederlandse school zit. Wij vinden het wél belangrijk dat het Engelse nivo goed is en dus gaat ze de komende 3 jaar (resterende tijd op de basisschool die hier t/m groep 7 loopt) 1 dagdeel in de week naar Engelse school zodat later de keus voor een middelbare school groter is.
Het ijshockeyseizoen is afgesloten met een ouder/kind-tournooi en dat was erg leuk. René vond het uiteraard ook weer heerlijk om op de schaatsen te staan en voor Geoff is het altijd leuk om met René te schaatsen. Er is geen lange rustpauze want half mei beginnen de zomertrainingen alweer....
Madison is nu ook begonnen met het rijden van de cross. Een parcours in de bossen met allemaal natuurlijke hindernissen. Riviertjes, hellingen, boomstammen etc. Het is een érg leuke afwisseling van het gewone rijden en ze vindt het helemaal geweldig.
Terug naar "het is alweer even geleden". Blogvriendin Jolanda is onlangs (weliswaar na jaren !!) gestopt met haar blog en ik moet zeggen, ik denk er ook wel eens aan....
De opstart in een nieuw land is leuk, er gebeuren grappige dingen en je loopt tegen nieuwe situaties aan die dan uitgebreid in een blog aan bod kunnen komen. Na ruim 1,5 jaar hier wonen is het nieuwe er toch wel grotendeels af. We leven ons leven net als ieder ander maar dan in het buitenland.
Natuurlijk is het een heel ander leven dan het leven dat we in Nederland hadden maar voor ons inmiddels 'gewoon' en om daar nu iedere keer over te schrijven......
Ik ben er nog niet helemaal uit maar goed, de tijd zal het leren...
8 opmerkingen:
Ohjee; laat Claudia dit maar niet lezen...haha
Wat geweldig dat Geoffrey is aangenomen op de Internationale School; dat is heel goed nieuws. Dat zal hem later zeker heel goed van pas komen.
Wat raar toch he dat engels geen prioriteit heeft op franse scholen; ik dacht dat daar nu zo langzamerhand wel verandering in zou komen.
Het is zo makkelijk om engels te kunnen praten.
Ik vind het wel jammer dat je geen nieuwe fotos van je zwembad hebt geplaatst hoor. Hopelijk doe je dat nog voordat je met je blog stopt (grapje; blijf maar lekker schrijven; ik vind het wel leuk om op de hoogte te blijven)
Heerlijk om weer beter en warmer weer te hebben he? Hier lopen de temperaturen ook weer omhoog.
Groetjes, knuffie en tot gauw weer
Jolanda
Oh wat een gave foto! Lekker zomers :-)
Ja, het is een begin met de zomerse plaatjes. Ik luister goed naar je hè. Nu Facebook nog ;)
Wendy,
Ruim een jaar geleden maakte je me, via een ander forum, attent op jouw/jullie blog. Vanaf het eerste moment dat ik jouw/jullie avonturen begon te lezen, heb ik de blog toegevoegd aan mijn favorieten. Niet altijd liet ik een reactie achter, maar dat lag absoluut niet aan jouw schrijfkunst.
De blog is ge-wel-dig en stelt mij in staat het wel en wee van de familie Smits in Frankrijk te kunnen volgen. Meerdere malen heb ik hard moeten lachen om jouw verhalen. Mocht je er nu een spreekwoordelijke punt achter zetten dan vind ik dat heel jammer.
Toch heb ik alle begrip voor jouw standpunt. Jullie zijn gesettled en alles loopt tot tevredenheid. Van René zijn nieuwe baan tot Geoffrey's toelating op de internationale school en van Madison's eerste stapjes in de paardenwereld tot jouw dagelijkse dingen. Wat maakt jouw leven dan anders dan dat van mij dat je er iedereen via een blog van op de hoogte moeten stellen/houden??
Toch is voor mij Wendy zonder blog/schrijven als Wipneus zonder Pim. Het hoort bij je en daarnaast lezen je verhalen als een trein. Tenslotte scheelt het me een berg telefoonkosten ;-)
Wat mij betreft liever geen einde aan de blog. Misschien is één keer in de maand een update ook voldoende. Het gaat tenslotte niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Maar voel je tot niets verplicht.
Ik spreek je snel weer!
Toedloe en de groetjes van moi
Jij dacht ook.... laat ik maar updaten als Claudia hartstikke in de verhuisstress zit en geen tijd heeft om hier te mopperen!!!
Nou, 3 dagen later komt het er dan toch van, ik vind stoppen GEEN optie!!!
Flauw natuurlijk dat mensen hier meelezen en niks zeggen, beetje stiekem is dat. Lekker genieten, maar niet effe leuk een bericht achterlaten. Stelletje zwartkijkers zijn het!!!
Ik vind het lezen van andermans beslommeringen net een inspiratie voor mezelf, niet alleen om te schrijven, maar ook om over dingen na te denken.
Voor jou lijkt het gesneden koek jullie leven in Frankrijk, maar het is toch weer anders dan anders en leuk om af en toe eens mee te genieten, zeker als er dingen anders lopen dan gepland.
De foto's van Madison zijn erg mooi, vooral die ene. Helemaal mijn ding.
Super dat Geoffrey is aangenomen, alweer een zorg minder! Ben benieuwd hoe het hem gaat bevallen, maar dit en de paardrijavonturen van Madison gaan we hier lekker lezen, PUNT UIT!!!
Zo nu ga ik verder aan mijn eigen blog!
Liefs, tot gauw
Claudia
Nu, hierop wil ik wel even reageren. Ik ben het niet eens met Claudia’s negatieve insteek. Ik voel me ook net een “zwart” kijker. Deze term doet me meer denken aan het kijken van televisie zonder belasting te betalen.
In mijn beleving is het schrijven van een blog niet iets wat je moet doen voor andere maar juist meer van- en voor jezelf. Het internet bestaat 80% uit mensen die daar niets anders doen dan halen van …. 20% levert ook een bijdrage. En het is gebleken dat dit voor blogs en het reageren daarop niet anders is. Het reageren er op is leuk en stimuleert, maar voldoening kan je ook uit statistieken halen. Voor alle websites kan je dat wel regelen. Dan zie je ook nog hoeveel mensen er kijken, wanneer, welke pagina’s ze bekijken, waar ze vandaan komen etc.
Wanneer een schrijver een boek schrijft krijgt hij een paar recensies maar zijn voldoening zal meer zijn in hoeveel hij er verkoopt. Hij krijgt er dan ook nog geld voor ;-)
Wendy,
Ik lees je blog met veel plezier maar kan begrijpen dat het soms ook als een verplichting voelt. Ik ben het dan ook eens met Peter die aangeeft dat je je niet verplicht moet voelen om elke dag/week een verhaaltje te moeten schrijven. Wellicht heb je ook meer verhaal wanneer je dit met een wat mindere regelmaat doet. Vergelijk het met een vakantie blog ;-)
Mijn conclusie:
Erg leuk om te lezen, ga zo door. Maar op eigen tempo!
Trouwens, uit onderzoek blijkt ook dat je behoorlijk ziek kan worden van het schrijven van een blog: http://www.newscientist.com/article/dn6374
Groetjes en tot snel.
Sander
Hallo Wendy,
Ik ben ook altijd een trouwe lezer geweest van je blog, al reageerde ik niet altijd...
Zelf heb ik ook al meermaals gedacht om te stoppen met mijn blog, maar ik doe het nu vooral voor de kinderen. Opdat zij later een soort van beeld krijgen hoe wij in het buitenland leefden... Ik vind het ook gemakkelijk dat ik niet telkens e-mails naar vrienden en familie moet sturen, maar ik gewoon kan verwijzen naar onze blog als ze vragen hoe het met ons gaat. Het is ook altijd een leuk aanknopingspunt als wij vrienden in Belgie bezoeken...
Ik ben ook wel fel geminderd in het aantal blogjes per maand, gewoon omdat de inspiratie me soms ontbreekt.
Enfin, je moet het zelf aanvoelen, maar weet dat er toch wel veel mensen zijn die jullie verhalen met plezier volgen!
Veel geluk met je beslissing!
Hilde
He Wendy,
Het is vast geen nieuws als ik je vertel dat ik je blog graag af en toe lees ;-).... Dus wat mij betreft... ga gerust door met je blog ;-) !!! Maar.... it's up to you!!
En: eerdaags wordt je weer een jaartje knapper en wijzer... (wij vrouwen spreken uiteraard niet over ou... ;-) )....
Dus veel wijsheid (extra) toegewenst met je moeilijke beslissing en alvast een hele fijne verjaardag toegewenst!
Monique
Een reactie posten