CARNAVAL

Afgelopen vrijdag werd op school carnaval gevierd. Hier niet voor de muziek uit, maar achter de muziek aan qua timing, maar het gaat uiteindelijk om het feest en who cares of dit een paar dagen later plaatsvindt.

Het kon ook bijna niet anders dan op vrijdag plaatsvinden want het was een drukke week. Maandag gingen de hoogste klassen (en dus ook Geoffrey) langlaufen en Donderdag waren de lagere klassen (waaronder Madison) voor het eerst dit seizoen, de hele dag in de bergen. Madison kwam afgepeigerd thuis maar had het erg naar haar zin gehad. Dan hadden we woensdag de gebruikelijke vrije dag en zodoende bleef er niet veel tijd over voor de carnavalsviering.

Het werd dus vrijdag. In onze goedgevulde verkleedkist zitten meer dan voldoende verkleedkleren in de maat van Madison maar aangezien Geoffrey zich de laatste 3 jaar niet meer verkleed heeft, moesten we voor hem nog een pak aanschaffen. Dat was nog geen gemakkelijke opgave. In de carnavalswinkel werden de complete pakken, weliswaar onder het roepen van vele excuses "Sorry mam, maar daar ga ik écht niet in lopen", stuk voor stuk afgewezen en dus moest het wat anders worden dan een politie-agent, soldaat, Formule 1 coureur, sneeuwpop, ridder, Yu Gi Oh, Ninja vechter, Harry Potter, piraat en nog een aantal andere karakters.
De moed zonk mij in de schoenen en Geoffrey stelde voor om zich dan maar ziek te melden. De Franse winkelier kwam echter onverwacht met een Vampier'masker' aanzetten en dat bleek de gouden greep. Er werd zelf een vampier-outfit samengesteld en even later konden wij in het bezit van staart, tanden, cape, pak, en masker toch opgelucht de winkel verlaten.

Vrijdag mocht dan alles aan. Madison was uiteraard helemaal uitgedost als Disney prinses Belle en vond het helemaal geweldig om op haar hakken naar school te gaan. Voor Geoffrey daarentegen kon de dag niet snel genoeg voorbij zijn. 'Opvallen' is niet zijn ding en hij hoopte (weliswaar met een grote lach) dat de middag snel voorbij zou zijn omdat dit, zoals hij zelf zei, "he-le-maal niks voor hem was".

De kinderen gingen naar school, het was een heerlijke zonnige dag en ik ging langs de route staan om de boel vast te leggen voor het nageslacht.
Al gauw kwamen ze voorbij waarbij Geoffrey het overigens prima naar zijn zin had. Wel heb ik hem meerdere keren moeten beloven dat er geen verkleedfoto's van hem op de blog gezet worden. Om die reden dan ook alleen een plaatje van de prinses die aan het eind van de dag thuis haar hakken uitschopte en zei : "pfff, ik kán niet meer"