SOLARIUM

Met het voorjaar in ons bol zijn we ook maar gelijk wat voorjaars- cq zomerspullen aan gaan schaffen. Voor Madison werd haar langverwachtmaarnooitgekregen grote trampoline besteld en voor Geoffrey een tafeltennistafel. Alles werd keurig netjes op de afgesproken datum en zelfs tijd, thuis afgeleverd. Aankomend weekend willen wij alles in elkaar gaan zetten maar het is nog maar de vraag of dat gaat lukken.
Waar wij vorige week dus met het dak eraf reden, zo is nu het kwik weer gezakt (gisteren) tot 2 graden. De auto's die ik gisteren van de berg zag komen zaten helemaal onder een pak sneeuw. Gistermiddag ging het ook hier zelfs weer hevig sneeuwen maar gelukkig trok dat toch weer gauw weg. De temperaturen variëren enorm en in een tijdsbestek van een paar uur schommelt alles van links naar rechts. Zo was het vanmorgen -2 Graden toen we naar school gingen en 'as we speak' schijnt nu weer de zon met een temperatuur van 13 Graden. Er wordt nog al eens van jas gewisseld op een dag.

Al met al lijkt het voorjaar toch steeds meer grip te gaan krijgen hier en dus moet ook het Nederlandse zonnebankkleurtje weer even naar boven getoverd worden. Een zonaanbidder ben ik niet en je zal mij dan ook nooit op een handdoekje met een boekje in de hand in de zon zien zitten. Liever trek ik mij terug in de schaduw waarvandaan ik alles met plezier gadesla. Echter, dat betekent in mijn geval dat ik toch bij de zonnebank mijn kleur moet opdoen en bijhouden want bij de zomer horen nou eenmaal bruine armen en benen. Dat staat wel zo gezellig.

Vanmiddag stond dan ook mijn eerste zonnebank-bezoek gepland bij de lokale schoonheidsspecialiste. Ze leidde mij naar een kamertje waar het apparaat stond. De grote Houdini himself moet er aan te pas gekomen zijn om dit apparaat in deze ruimte te hebben gekregen. Samen pasten wij er niet in dus ik bleef op de gang haar verhaal volgen. Ik kreeg een brilletje en de dame vertrok. Zijdelings staand ontdeed ik mij van mijn kleren die ik ophing aan een daarvoor bestemd kledingrekje. Het was een sterke zonnebank wat ik aanvankelijk niet had verwacht dus ik moest al gauw de ventilatoren flink opendraaien. Tijdens het bakken hoorde ik met veel kabaal het kledingrekje met daarop mijn kleren omvallen. Het kleine ding was natuurlijk niet bestand tegen de hoeveelheid kleren die de buitentemperatuur met zich meebracht.
Snel graaide ik naar het brilletje dat ik, eigenwijs, niet had opgedaan. Ik dacht dat de madame na het kabaal misschien even poolshoogte kwam nemen (de deur kon namelijk niet op slot) en dan lag ik daar ongehoorzaam zonder bril.

Ik wist al dat de Fransen veelal een stuk tengerder zijn maar ook de neus staat klaarblijkelijk anders. Het brilletje zat zo strak dat mijn neus volledig afgesloten werd. Geen succes dus want als ik ergens niet tegenkan is het wel dat mijn neus dichtzit. Kennelijk was het omvallen van het kledingrek geen aanleiding om even te komen want het bleef stil in het hokje en dus kon het brilletje snel weer terzijde worden geschoven.

Na 15 minuten kon ik er weer onderuit en volgens mij is het wel wat. De volgende afspraak staat gepland voor aankomende maandag dus binnenkort kunnen de t-shirts echt uit de kast getrokken worden. Als het weer nu ook nog een beetje meewerkt...