Gastredacteur - deel 2

Op deze laatste dag van het jaar deel 2 van onze gastredacteur. Het voelt voor mij ook als vakantie. Lekker hoor ;-). Wij wensen iedereen een hele fijne jaarwisseling en tot in het nieuwe jaar !


De week is snel voorbij gegaan. Inmiddels zijn we weer terug in Scheveningen. De rit ging voorspoedig en ruim 4 uur sneller dan de heenweg. Op aanraden van Wendy en René zijn we door de bergen teruggegaan. Dit leverde naast een misselijke Indy hele mooie berggezichten op.

Natuurlijk wil ik nog verslag doen van de laatste dagen in Frankrijk, zeker na al die leuke reacties.

Dag 5
Eerste kerstdag zou in het teken staan van een bezoek aan Chamonix. Na een prima ontbijt en het uitpakken van alle kadootjes die onder de boom lagen, gaven de kinderen aan eigenlijk niet te willen gaan, ze waren verdiept in hun nieuwe kadootjes, bordspelen en WII spelletjes. Daarnaast was Madison helemaal niet lekker en ging na het uitpakken van de kadootjes weer naar bed. Chamonix werd dus geschrapt en het werd een rustige 1ste kerstdag. Later op de dag besloten René en ik om met Geoffrey, Jill en Indy te gaan bowlen bij het lokale entertainment center. We kwamen echter een uur te vroeg aan, ze waren nog niet open. Uit nood ;-) besloten we om bij Mac Donalds dan maar de tijd te overbruggen. Echter daar aangekomen was ook deze gesloten, geen Big Mac op 1ste kerstdag. Rustig weer terug naar de bowlingbaan die net open ging. Na wat computergames en een partijtje bowlen gingen we weer huiswaarts. Madison was gelukkig weer wat opgeknapt en de dames hadden Monopoly op de WII gedaan. De dag eindigde lekker rustig. De berglucht is gezond maar zooooo vermoeiend.

Dag 6.
2de kerstdag, daar doen ze in Frankrijk niet aan. Alle winkels waren open en het was een drukte van belang. Vandaag stond Genève op het programma. Eerst ‘s-morgens de paarden verzorgen en daarna op naar Genève. Daar hebben we ruimschoots door de winkelstraten gewandeld en later heerlijk gegeten in een restaurant waar je alleen maar kip kan eten. Ik kan jullie vertellen: de kip was heerlijk. De familie Smits hadden later deze avond een voorstelling van Cirque du Soleil en wij gingen huiswaarts waar we heerlijk gingen ontspannen in de jacuzzi.

Dag 7.
Alweer de laatste dag. De ochtend begon wederom met verse croissants en stokbrood van de lokale bakker. Deze zit lekker dichtbij en dat franse brood is toch wel erg lekker. Inmiddels begin ik steeds beter te worden in mijn Frans, zes croissants, een stokbrood en een lekker pudding taartje weet ik inmiddels in mijn beste Frans te bestellen. Ze beginnen me daar ook al te herkennen. Misschien wel vanwege mijn Franse uitspraak ;-)
Later vandaag gingen Rene en ik met de kinderen naar een Aqua park en de dames gingen koffie drinken in Montreux.
Dit alles is op ongeveer een uurtje rijden. Het aqua park had diverse glijbanen en een leuk golfslagbad waar ons prima vermaakten.

De dames gingen via de markt in Divonne les Bains naar Montreux. Op de markt werd een flinke zak warme kastanjes gekocht waarvan een groot aantal helaas niet open gingen. Dan maar naar Montreux voor een kopje koffie.
In Montreux langs het meer van Genève gelopen en zo ook langs Freddy, het standbeeld van Freddy Mercury. Montreux was een favoriete stad van hem.
Na het kopje koffie was daar op de terugweg naar de auto, de hoge nood. Waar ga je in Montreux heen als je naar het toilet moet, juist naar het duurste hotel van de stad. De smoezen waren verzonnen wanneer ze aangesproken zouden worden want je gaat natuurlijk niet zeggen dat je alleen maar binnenkomt om te plassen. Jas open en zelfverzekerd de receptie groetend liepen zij onderwijl spiedend naar een toilet, langs de lobby. Het was er doodstil dus de dames vielen wel op. Zou hier de crisis ook hebben toegeslagen?? De toiletten werden niet gevonden. Terug langs de lobby, een snoepje mee pikken en weer naar buiten. Montreux, een mooie stad aan het meer van Genève.

Bij het pompstation op de grensovergang tussen Zwitserland en Frankrijk kwamen we de dames tegen, stapten Madison en Indy over en keerden we huiswaarts.

Voor ons laatste avondmaal in Frankrijk gingen we naar het favoriete restaurant van Geoffrey, De Mongool. Een Mongools bbq-restaurant waar je lekker je eigen maaltijd kan samenstellen. Dit wordt lekker op de grilplaat klaargemaakt. Je kan daarbij ook je vlees of vis aan de spies grillen boven het vuur. Er was keuze uit diverse bijzondere vleessoorten zoals kangoeroe en struisvogel. Geen restaurant voor vegetariërs ! Wij hebben heerlijk gegeten en niemand heeft zich gebrand aan de spies.

Thuisgekomen gingen we op tijd naar bed voor de lange reis naar Nederland.

Samengevat hebben we een heerlijke vakantie gehad bij de familie Smits in Frankrijk. Het was actief en relaxed tegelijk. Een mooie omgeving waar we een echt vakantie gevoel aan over hebben gehouden. Nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid !

Het schrijven van een blog is erg leuk maar soms lastiger dan je denkt: wat is interessant om te schrijven en welke anekdotes zijn leuk voor lezers. Het heeft mij in ieder geval wel geïnspireerd om voor onze vakantie in 2010 waar we 5 weken naar het westen van Amerika + Hawaï gaan, ook een blog bij te gaan houden voor het thuisfront. Wanneer het webadres beschikbaar is zal ik Wendy vragen deze met jullie te delen.

Als laatste wil ik namens ons allemaal proosten op de gezondheid van de lezers van deze blog. We wensen jullie het beste voor 2010!!

Groeten,
Sander

KERST 2009

Kerst 2009. Het is alweer een jaar geleden dat wij het Nederlandse leven verruilde voor het Frans/Zwitserse leven. Wat is het allemaal snel gegaan. Heel veel nieuwe ervaringen, een nieuwe taal, een nieuwe school, nieuw werk voor René, een nieuw huis, kortom : een volstrekt ander leven. Na een jaar kunnen we constateren dat we het prima naar ons zin hebben en dat is een fijn gevoel.

Deze kerst hebben we familie op bezoek. Schoonzus Daisy en Zwager Sander zijn hier samen met nichtjes Jill & Indy voor een week en we hebben het érg gezellig zo met z'n achten. Sander wilde graag gast-redacteur zijn voor de blog. Een aanbod dat ik natuurlijk niet afsla! Hieronder dan ook zijn verslag van het eerste deel van de vakantieweek.

Wat een eer op het wereldberoemde blog van de familie Smits te mogen schrijven.

Inmiddels zijn we hier alweer 4 dagen en hebben we twee mooie ski dagen achter de rug. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Maandagochtend vroeg zijn we met de auto richting Frankrijk vertrokken. Het zag er aanvankelijk naar uit dat we de autorit moesten uitstellen in verband met de slecht berijdbare wegen. Wie had dat ook verwacht: heel Nederland plat door de sneeuw en wij gaan de sneeuw opzoeken in Frankrijk. Glijdend reden we Den Haag uit en daarna begon de ellende, langzaam rijden op de snelweg om daarna bij een benzinestation vast komen te zitten in de sneeuw. Het langzaam rijden was zeker een goed advies van de ANWB, diverse ongelukken zijn we onderweg tegen gekomen. We hielden ons dus aan dat advies.
Langzaam maar zeker kwamen we in Luxemburg uit waar we een uur in de file hebben gestaan. Daarna waren de wegen goed te berijden en konden we vaart maken. Op een uur afstand van de bestemming kwamen we terecht in een sneeuwstormpje waar we wederom langzaam moesten gaan rijden en dat door de bergen, een hele ervaring! Na 3 ½ uur vertraging kwamen we aan op bestemming waar Wendy een uur later met drie uur vertraging ook aan kwam. We zijn er en het feest kan beginnen. De kinderen hadden elkaar een half jaar niet gezien dus die gingen gelijk in de sneeuw dolle pret maken.

De volgende dag deden we het vooral rustig aan. Later die dag mocht ik een mooie maaltijd voorbereiden in de geweldige keuken van de familie Smits. Na het eten nog lekker aan de wijn gezeten en vroeg het bedje in. We zouden namelijk de dag erna voor het eerst gaan skiën met de kinderen.


Dag 3 stond in het teken van het skiën. Jill en Indy, onze dochters van 8 en 11 stonden voor de tweede keer op de latten. De eerste keer was een les op de borstelbaan van Berschenhoek. Jill pakte het snel op en probeerde de diverse banen uit met Geoffrey. Indy had wat koudwatervrees maar ging later ook alleen het bergje af. Voor mij zijn ze echte helden.
In de tussentijd ging Rene de hoger gelegen piste verkennen. Een half uur verstreek, een uur verstreek en sloeg een lichte onrust toe. Wendy besloot om ook naar boven te gaan om Rene te gaan zoeken. Net op het moment dat ze in de stoeltjeslift instapte, kwam Rene de berg afgeskied, hij er gelijk weer achteraan en weer een half uur later waren we allemaal weer herenigd. Rene bleek boven de verkeerde afslag genomen te hebben en kwam aan de andere kant van de berg uit. Twee liften later was hij weer op zijn vertrekpunt en kon toen de goede afdaling nemen (die op zich al bijna een half uur duurde).

Het ging zo goed met Jill dat Rene & ik besloten om met Geoffrey & Jill wederom weer naar de top te gaan (blauwe piste met soms wat stukken rood). Een hele mooie ervaring om zo door de witte natuur, met uitzicht op de Mont Blanc en het meer van Geneve, op de ski’s de berg af te gaan. Een toer van 40 minuten naar beneden. Erg leuk!! Natuurlijk hebben we ook de extra lange afdaling gedaan, Rene had dit traject immers al (ongewild) verkend.
Onderweg lagen Rene en ik nog letter in de knoop. Een valpartij waar ik te laat was met remmen zorgde ervoor dat we samen door de sneeuw aan rollen waren en de ski’s ook heftig in de knoop kwamen te liggen. De kinderen lagen natuurlijk in een deuk.
Indy ging in eerste instantie aan de hand het bergje op maar na een paar keer vond ze de lef om alleen af te dalen en later zelfs alleen met de lift weer naar boven te gaan. Toen was de beer los en was ze niet meer weg te slaan van het bergje.
Samen met Madison gingen ze zelfs stunten met de skilift. Rond drie uur gingen we weer met de gondel naar beneden en kwamen we moe maar voldaan aan bij huize Smits. Daar wachtte een warme jacuzzi op ons om onze vermoeide spieren lekker te masseren. Wat een dag!


Dag 4,24 december, gingen we wederom skiën. De gondel naar boven had helaas technische problemen (gelukkig zaten we er niet in ;-) en dus besloten we om naar de andere kant van de berg te gaan waardoor we (wel een half uur langer in de auto) uiteindelijk in hetzelfde skigebied konden komen.
Het was hier echter wel kouder en er stond een stevige wind. Maar de gondel ging naar boven en wij dus ook. Aan deze kant was er niet een echte kinderweide maar dat deerde Indy en Madison niet en ze gingen zonder problemen de skibaan af. Madison ging zelfs nog mee van de blauwe piste af. Wat een topper.
Jill, Geoffrey, René en ik gingen los op de hoge piste en dat ging met steeds meer vaart. We zijn er vandaag zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Deze kerstavond hebben we lekker gebarbecued en daarna met de zakdoekjes in de hand en met een grote fles champagne kijken naar the All you need is love-kerstspecial.


Morgen gaan we naar Chamonix: Ik heb er nu al zin in!

Wie weet kom ik deze week nog terug om de rest van onze dagen te beschrijven hier in Frankrijk. Natuurlijk wil ik Rene, Wendy, Geoffrey en Madison hierbij al bedanken voor de gastvrijheid.

Daarnaast wil ik ook alle lezers prettige kerstdagen wensen en het alle beste voor 2010.

Sander Peters
Gast redacteur

BIJNA EEN JAAR VOORBIJ....

Twee weken geleden alweer sinds de laatste update. De tijd vliegt, met name in deze feestmaand. Om het leed van het lang wachten te verzachten hierbij een lange blog vol met foto's.
We hebben Sinterklaas gehad die ook hier zijn pakjes heeft kunnen achterlaten. De kinderen hadden wat ingestudeerd op de Nederlandse school en alle klassen mochten dit in een lange (!) voorstelling laten zien. Ook Sinterklaas en de Zwarte Pieten waren aanwezig. Op pakjesavond zelf had Sint een grote tas met veel pakjes voor de voordeur klaargezet en zo hadden we een gezellige oerhollandse avond temidden van veel kruid- & pepernoten waarmee de oma's uit Nederland ons in ruime mate hadden voorzien.

Een dag later werden de kerstspullen uit de garage gehaald en werd ons huis in kerstsfeer gebracht. Onze eerste kerst in ons huis. Het ziet er gezellig uit. Vorig jaar zaten wij met kerst in het hotel, te wachten tot eindelijk de overdracht bij de notaris kon plaatsvinden. Wat lijkt het allemaal al lang geleden.






De kerstrapporten zijn afgelopen week uitgedeeld en wat kunnen wij weer trots zijn op onze kroost. Geweldige cijfers en lovende woorden over kinderen die immer nog goede vooruitgang boeken.

Gisteren had Geoffrey een ijshockeywedstrijd in Chateau d'Oex (Zwitserland). Een romantisch dorp in de bergen. René was samen met hem gegaan omdat Madison en ik 's-avonds naar het kerstdiner van de manege gingen. René belde helemaal enthousiast op dat het een geweldige locatie was. Een buitenbaan in een schattig dorpje, temidden van bergen en volop sneeuw. Het was het perfecte plaatje van hoe een ijshockeywedstrijd er eigenlijk uit hoort te zien. Een volgende keer (in februari) dat we daar weer 'uit' spelen, gaan Madison en ik dan ook zeker mee om dit ook zelf te ervaren.

Vandaag was de dag aangebroken van Madison's eerste wedstrijd met Chocapic. Het was een combinatie spring/behendigheidswedstrijd. De hindernissen werden afgewisseld met slalom, vlaggensteken (vlag pakken, 2 sprongen met de vlag, vlag in een kleine pion steken) en een volte rondom blokken. Een aantal ingebouwde behendigheidsonderdelen dus. Madison was veruit de jongste op dit onderdeel en als enige met een shetlander; de anderen waren allemaal grote pony's dus wij vonden het toch wel spannend. Zijzelf kende geen enkele twijfel. Ze moest als eerste starten en ging als de brandweer. Ze was even 'de weg kwijt' toen ze de vlag moest pakken maar dacht dat ze eerst nog een andere sprong moest doen, waardoor ze 'kostbare seconden' verloor ;-) maar daarna herpakte ze zich snel en maakte het parcours prima af. Met deze rit (die 'op tijd' gaat) werd ze 2e !! Een geweldige prestatie voor de eerste wedstrijd van onze jongste!!

Superteam !

Prijsuitreiking. Een toepasselijke kerstsok en natuurlijk een rozet die vanaf dat moment overal mee naar toe is gegaan en nu onder haar kussen ligt

Hieronder een filmpje van de wedstrijd van onze 7-jarige kanjer, gemaakt door een trotse moeder. Voor het leukste effect, zet het geluid aan want de aanmoedigingen vanuit het publiek zijn ook érg leuk ;-)
1. Start tussen de vlaggen + Slalom
2. Volte rondom blokken
3. Hindernis
4. Hindernis
5. Vlag pakken
6. Hindernis
7. Hindernis
8. Vlag terugplaatsen in pion
9. Hindernis + finish

KLUSTIJD

Enige tijd geleden kreeg ik ineens de klus-geest. Zoiets gaat bij mij in golven. Bij René gebeurt dat doorgaans niet want die heeft een hekel aan klussen en daarbij ziet het huis er wat hem betreft, prima uit. Het moet gezegd, alles is nieuw en keurig afgewerkt maar in mijn vrouwenbeleving is er een groot verschil tussen prima afgewerkt en "je smaak zijn". Mannen zijn daar in regel iets minder uitgesproken in en de mijne vormt daarop geen uitzondering.

De keuken was geel/oranje. Op zich niks mis mee maar niet mijn kleur. Op een goed moment kreeg ik ineens een ingeving dat 'ie parelgrijs moest worden en zo geschiedde. De verf werd gehaald en enthousiast ging ik aan het werk. Ik vind klussen (en met name verven) overigens erg leuk. Dit soort klussen worden bij mij echter wel wat uitgesmeerd omdat ik vanwege mijn drukke dagelijkse programma, alles tussendoor moet doen. Nadat het verfwerk af was en wij beiden erg blij waren met het resultaat, kocht ik ook nog een gordijnrails en gordijnen voor de finishing touch. Normaal doet René het boor- & ophangwerk maar in een enthousiaste bui nam ik bij thuiskomst, een uurtje voordat de kinderen uit school kwamen, de boor ter hand. De eerste keer en het viel me niet tegen. 's-Avonds kon ik René dan ook niet alleen verrassen met de finishing touch in de keuken, maar ook met het feit dat hij in het keukenproject helemaal niets hoefde te doen.

Aangestoken door de keuken die nu wel helemaal onze stijl was én door Maaslandse vriendin Mariette die met de koop van haar mooie nieuwe huis vol enthousiaste verhalen zit met wat ze allemaal gaat doen, wilde ik gelijk door met de logeerslaapkamer.
Echter, daar moest nieuwe vloerbedekking (vinyl) in, de deuren moesten geschaafd, er moest worden behangen en uiteraard nieuwe plinten. Het behangen besloten we zelf te doen, voor de vloer, plinten en het schaven van de deuren besloten we een bedrijf in te schakelen. Ook hadden we nog een kast in Geoffrey's kamer die nodig afgemaakt moest worden. Geen Frans bedrijf dit keer want voor je het weet ben je weer weken verder omdat ze niet komen opdagen, maar een Engels(talig) klusbedrijf waarvan er hier in de omgeving ook een aantal zitten.
Het eerste bedrijf hield zich prima aan de afspraak en maakte een goede indruk. Helaas had dit eenmansklusbedrijf geen ervaring in het leggen van vinyl en zei dat ook eerlijk. Geoffrey's kast werd super afgemaakt maar de logeerslaapkamer was nog steeds niet gedaan.
Het tweede bedrijf werd benaderd. Deze zou komen. Op woensdag na 14.00 uur. Helaas, deze man woont waarschijnlijk te lang in dit gebied want hij kwam niet. De volgende dag kreeg ik 's-middags een mail dat hij een spoedklus tussendoor had gekregen en dus helaas niet had kunnen komen. Een telefoontje was kennelijk niet bij hem opgekomen en ik was al gelijk klaar met hem.
Bedrijf nummer 3 was aan de beurt. Uiteindelijk wint nou eenmaal de aanhouder. De man was keurig op tijd, nam alles netjes op en zei me een prijsopgave te geven. Twee dagen later kreeg ik een enorm bedrag door. Nadat ik om een specificatie had gevraagd, deelde hij me mee dat hij uitgegaan was van 2 man à 9 uur dus 18 uur in totaal. Let wel, we hebben het hier over een vierkant stuk vinyl leggen én een paar plinten.
En toen was ik er klaar mee. We gingen het goddorie gewoon zelf doen. Wat een geklooi met al die lui.

Het volgende weekend werd er behangen. Het ging prima. We waren een goed team en in het weekend zat alles erop.
Toen de vloer. Op dinsdagavond begonnen we en 2 uur later waren we klaar. Weliswaar nog niet met de plinten maar wel met het erinsnijden. Het lag keurig en er was geen enkele snij-fout gemaakt. Dit weekend de plinten ertegenaan en toen konden we elkaar trots een high five geven. HA ! Who needs professional handymen ?

Nu is onze eigen slaapkamer aan de beurt. Jazeker, ik ga in een straf tempo door. De wand achter ons bed krijgt behaard bruin/wit koeienbehang, een behang waar ik sinds het begin al helemaal verliefd op was. Ik hoop dan ook dat ze het nog hebben. Deze week ga ik naar de binnenhuisarchitect die dealer is van het merk. Ik hoop uit alle macht dat het nog steeds in de collectie zit en hij het voor me kan bestellen.
René hoort het licht zuchtend aan.....het is uiteindelijk maar 1 wand en de vloer ligt er prima bij dus daar hoeft niets aan gedaan. Dat scheelt !

Voor de meiden overseas, de dame bijna overseas maar nu nog in Nuenen én de overig geïnteresseerden: Ik heb foto's gemaakt van ons projectje. Ik begon een beetje laat met de 'voor'-foto's maar je krijg een idee van de kleuren. Enjoy !


Deur naar de gastenbadkamer voor

Deur naar de gastenbadkamer na



Muur + toegangsdeur voor

Muur + toegangsdeur na



Raam voor (de goede gordijnen waren al gemaakt en hingen al een poosje)

Raam na



Vloer voor
Vloer na

ZOMERWEER

Het zijn rare tijden in November als het over het weer gaat. Zo berichtte ik vorige keer over sleëen in de sneeuw; vandaag was het maar liefst 18 graden, werden de
t-shirts weer uit de kast getrokken en een blik op de berg leerde dat ook de sneeuw weer helemaal weg is.

Ook voor de paarden is het lastig. De afgelopen tijd is het flink koud geweest en alhoewel Mango nog niet geschoren was (vandaag gebeurd) en dus nog een warm eigen jasje had, had hij ook een (warme) deken op voor de koude nachten en de uren dat hij buiten in het veld loopt. Gisteren had Mango de hele dag lekker in de wei gelopen. Ik was (bij hoge uitzondering) een keertje niet geweest doordat ik gisteren vele andere verplichtingen had. 's-Avonds kreeg ik een telefoontje.....
De buitendeken was door de stalmensen omgewisseld voor de binnendeken en Mango bleek van top tot teen doorwaternat van het zweten te zijn. Ach gos, dat arme schaap. Had de hele dag met die dikke deken in de wei gestaan terwijl het gisteren al best lekker weer aan het worden was. Geen 18 graden maar toch...
Om 22.00 uur toen het bezoek weg was, toch maar even naar stal gegaan om poolshoogte te nemen. Met een dun dekentje was het zweet in enkele uren gelukkig al voor een deel weggetrokken en hij kreeg weer een 4e schone, droge deken om ook de rest te kunnen absorberen. We konden rustig slapen gaan.

Vanmorgen om 5.00 uur werd ik wakker, deels door René die een vliegtuig moest halen maar daarna schoot door mijn hoofd : CHOCAPIC....... De pony van Madison staat dag en nacht in de wei en had (tegen de regen) ook een (gelukkig-niet-zo-dik-maar-toch-)dekentje op. "Die zal het dus ook wel warm gehad hebben" schoot door mijn hoofd (Op maandag rijdt Madison niet omdat ze dan tot 17.30 uur op school zit dus hadden we hem ook niet "gecontroleerd") "en vandaag zou het dus nog warmer worden"..... Ik kon de slaap niet meer vatten, zag steeds die arme dreutel voor me die het tjokkieheet had.

Uiteindelijk dus maar eruit gegaan.
Om 8.00 uur zou ik de kinderen bij de buurvrouw brengen omdat ik om 8.30 uur in Genève moest zijn. Maar eerst moest ik orde op zaken stellen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het nog een paar uurtjes (tot ná mijn afspraak) uit te stellen.
De kinderen werden naar de buren gebracht en ik ging (in mijn "nette outfit") naar de manege. Snel mijn laklaarzen voor een paar rubberen verwisseld, halstertje gepakt en daar ging ik dan, op naar het grote 'weiland', op zoek naar Chocapic.
Het is echt een drama, de weg ernaartoe en ook ín het weiland. Het is spekglad en je zakt diep weg in de modder. Bij iedere stap denk je dat je je laars verliest en ik zou de eerste niet zijn bij wie dat ook zou gebeuren. Om buiten de looproute te blijven (die helemaal onbegaanbaar is door de pony's die er iedere dag meerdere malen overheen denderen) ging ik onder het schrikdraad door.
Toch een beetje spannend. Je hebt zo'n beweging heel soepel in gedachten zitten maar dat valt vies tegen, helemaal niet om 8.00 uur..... even werd steun gezocht op de grond dus een smerige modderhand was het gevolg. En waar veeg je die dan weer aan af als je nette kleren aan hebt...tjongejongejonge, wat een gedoe allemaal.
Zuchtend liep ik verder.
Ik zag een boel pony's maar Chocapic die was natuurlijk weer nergens te bekennen.
Sndvrrrr. Het is een megagroot 'gebied' met bossen, bomenrijen, beekjes, bloemenvelden etc.
Uiteindelijk zag ik hem en kon ik hem bevrijden van zijn deken. Natuurlijk was hij totaal niet bezweet dus hij was op tijd 'verlost'. Een beetje uilig keek íe me aan. "Dat was het dan ?" leek hij te willen zeggen.
En ja, dat was het dan. Daar ging ik weer, nu met een smerige, modderige deken (want ze rollen er niet minder mee dan dat ze geen deken op hebben) die ik angstvallig probeerde weg te houden van mijn kleren.
De weg terug lijkt gelukkig altijd korter maar buiten adem was ik wel.
Daarna nog even de laarzen schoongeborsteld onder de waterstraal, terug in het laarzenuitleenvak en mijn laklaarzen weer aan.
Mango nog een aai over de bol en in de auto op weg naar Genève waar ik een half uur later dan gepland aankwam...

Er zijn ochtenden dat ik rustiger opstart..

WINTERWEEKEND

De afgelopen week zagen wij de eerste sneeuw op de bergen in de Jura verschijnen en ons realiserend dat de winter nu echt in aantocht was, gingen we dit weekend maar eens wat spijkers met koppen slaan.

Nadat de mannen zaterdag terugkwamen van de 2 uurtjes "hockey libre" op de ijsbaan en de vrouwen terugkwamen van de paarden, gingen we op weg naar Carouge (bij Genève) om ski's en schoenen te regelen voor het hele seizoen. Het slechte weer had meer winkelend publiek in de auto doen laten stappen want er stond op de afrit van de snelweg al een file richting het winkelgebied.
Soms heb je echter wel eens van die dagen dat alles mee lijkt te zitten. Zaterdag was zo'n dag.
Na aanvankelijk in een slakkegangetje het parkeerterrein eindelijk bereikt te hebben, ging pal voor de deur iemand weg en hadden we dus een parkeerplaats. Dat kwam niet slecht uit want het regende flink. Eenmaal binnen trokken we een nummertje en zagen we dat er 34 mensen voor ons waren. Dat was even slikken maar niets kon onze goede bui doen verdwijnen. Overal lagen nummertjes van diezelfde dag. Op die briefjes werd ook aangegeven hoeveel mensen er nog voor je waren. Degenen die die zaterdag om 10.30 uur binnen waren geweest (het was inmiddels 15.00 uur), hadden maar liefst 69 mensen voor zich gehad. Het kon dus altijd erger. Tijdens het doden van de tijd ging deze Sherlock op zoek naar ongebruikte briefjes et voilà, ik vond er eentje !! Iemand vond het wachten kennelijk mooi geweest en had zijn briefje ergens neergelegd. Het nummer was bijna aan de beurt. Toch enigszins gespannen wachtten we tot we aan de beurt waren. Stel je voor dat we door de mand vielen. Sta je toch mooi voor joker in een volle winkel..... Nummer 219 was aan de beurt en wij hadden 220....
"PING" hoorden we en zagen tot onze verbazing dat het nummerapparaat van 219 naar 222 versprong. Sndvrr.... hoe kan dat nou ? Zou ons gevonden nummer 220 al in het systeem geblokkeerd zijn ofzo? Vol bravoure sprak ik een winkelmedewerker aan en zei haar dat wij aan de beurt waren maar dat het nummerapparaat ons nummer had overgeslagen. Gelukkig werd ik hierin gesteund door nummer 221 en dus konden wij meelopen. Joepie ! Dat scheelde minimaal een uur !

We werden op een zeer vakkundige en snelle manier geholpen en dus gingen we een half uur later bepakt en bezakt de winkel weer uit !! René kocht nog een jack en voor Geoffrey kochten we nog een helm. Die had afgelopen seizoen zonder helm geskied maar aangezien beide kinderen vanaf Januari naar skiles gaan op woensdagmiddag, was de helm verplicht.

Daarna naar de oude stad in Genève waar we erg gezellig hebben gegeten in een Italiaans restaurant en daarna voldaan naar huis. Het was een leuke dag geweest.

Zondagmorgen besloten we 'naar boven' te gaan met de slee. De sneeuw lag nu al een paar dagen op de toppen dus we waren benieuwd wat we aan zouden treffen. De doos met wintersportspul werd uit de garage getoverd en 'in tenue' gingen we naar boven.
Het was een mooi ritje (een kleine 15 minuten rijden). Het landschap veranderde enorm snel en boven aangekomen lag er een enorm pak sneeuw waar naar hartelust gesleed kon worden. Het was jammer dat de liften nog niet open zijn want er lag meer dan genoeg sneeuw om goed te kunnen skiën. Het was gezellig druk op de piste en niet al te koud. We vermaakten ons prima voor een paar uurtjes en daarna gingen we weer terug naar beneden.
Er moest nog huiswerk gemaakt worden en Madison & ik moesten nog naar de paarden waar we ook weer een paar uur doorbrachten. Toen we terugreden van de manege besloten Madison en ik om in de jacuzzi te gaan. Bij thuiskomst bleken Geoffrey en René daar al in te liggen en snel sloten we aan. Het was heerlijk, in het donker in een lekker frisse buitenlucht, heerlijk bubbelen in het warme water. We kwamen helemaal bij.

Het is een supergezellig winterweekend geweest.
Hieronder nog wat foto's van de verandering van het landschap tijdens ons ritje 'naar boven'.
















Vanaf halverwege de berg naar beneden gefotografeerd, het meer van Genève op de achtergrond.

MOE MAAR NIET VOLDAAN

De herfstvakantie is hier inmiddels begonnen en afgelopen vrijdag togen wij direct na school richting het vliegveld voor een paar dagen Nederland.
Aangekomen verliep alles voorspoedig tót we bij de gate aankwamen. De vlucht werd almaar later en later gescheduled en op een gegeven moment was daar het verlossende woord : de vlucht werd geannuleerd (wegens technische problemen) en ging pas de volgende dag om 10.10 uur. De passagiers kregen een hotelovernachting en wij gingen gewoon naar huis. Vooral Geoffrey was teleurgesteld maar een stevig Mc.Donalds menu maakte een hoop goed.

Daarna naar bed en de volgende morgen weer vroeg eruit, wederom op weg naar het vliegveld. Bij het inchecken wist men ons direct te vertellen dat er een fout was gemaakt de avond ervoor. De vlucht ging niet om 10.10 uur weg maar om 12.10 uur.
Rustig doorademen, tot 10 tellen en je niet druk maken. Een lichte vorm van ergernis was echter wel waarneembaar.....

Het lange weekend was gevuld met allerlei afspraken. Enige familie werd bezocht, met wat vriendinnen werd gegeten en niet onbelangrijk: ik kon heerlijk weer naar mijn eigen vertrouwde kapper...... Daar had ik écht tijd voor ingeruimd. Het was heerlijk en het zit weer helemaal als gegoten. In Frankrijk heb ik uiteraard wel een kapper bezocht maar helemaal naar mijn zin was het toch nog niet.

Geoffrey en Madison hebben op hun oude school, de Aloysius in Maasland, weer een middag meegedraaid. Geoffrey vond het geweldig om al zijn klasgenoten weer te zien, Madison vond het ook leuk en zo hadden die twee een erg leuke middag. Natuurlijk werd er na school gespeeld bij vriendje cq vriendinnetje. Het bezoek aan Maasland was dan ook zeer de moeite waard.

Woensdagmorgen vroeg zaten we weer in het vliegtuig, terug naar huis.
Er waren nog zoveel andere mensen die ik nog even had willen zien en er waren nog zoveel andere winkels waar ik nog graag had geshopt maar gebleken is wel dat 3,5 dag eigenlijk te kort is. Alles moet gehaast en je komt eigenlijk toch niet toe aan wat je allemaal wilt doen.

Moe dus maar in die zin niet voldaan. We hebben genoten van wie en wat we wel gezien hebben maar hadden graag nog veel meer gedaan. Reden genoeg om in de toekomst weer een weekendje Pays Bas te plannen.
Voorlopig genieten we hier weer van de herfstvakantie die lekker nog tot 5 november duurt...

ORANGE SHOP

Vandaag stond weer een onvermijdelijk bezoek aan de orange-shop op het programma. Al maandenlang betalen we voor een extra internet telefoonlijn voor de internationale gesprekken maar deze functioneert niet. Beetje zonde van het geld. Immers, we bellen nu voor de hoofdprijs naar het buitenland én betalen de maandelijkse abonnementskosten voor het internationale abonnement dat we niet kunnen gebruiken.

Ervaring met de orange shop, waarover maanden geleden ook al uitvoerig verslag is gedaan, heeft geleerd dat je ruimschoots de tijd moet nemen als je bij deze jongens langsgaat. En tijd, dat is doorgaans waar het hier aan ontbreekt met paard, pony, ijshockey heenenweergerace, het huishouden én niet in de laatste plaats: Franse les.
Dat laatste staat momenteel 3,5 week stil. Hallelujaa!! Ik weet, ik kies er zelf voor maar wat heerlijk dat het onverwacht even een paar weken stilligt. De herfstvakanties zijn in Zwitserland en Frankrijk niet op elkaar afgestemd en zelfs binnen Zwitserland hebben de internationale scholen een andere vakantieweek dan de openbare scholen. Van iedere smaak zit er iemand in onze Franse les (en dat met maar 5 mensen in de groep !) en dus moet met iedereen rekening gehouden worden. Resultaat: 3,5 week geen Franse les.
Ik geniet met volle teugen. Wat een tijd extra !
Vandaag pas de 2e 'vrije' dag maar de keuken is al bijna afgeverfd én ik kon vandaag dus naar de Orange shop.....

Met mijn modem in een tasje ging ik op pad. Ik had ruim een uur de tijd voordat ik naar de Nederlandse school moest (in hetzelfde stadje) om de kinderen op te halen.
Toen ik aankwam, bleken er 3 mensen voor me te zijn. 'Makkie' dacht ik nog en plofte neer op de enige stoel die er stond. De minuten verstreken en na 20 minuten was er nog niks gebeurd. Er waren 2 medewerkers die hielpen dus ik werd wat zenuwachtig.
De rij werd buiten allengs langer en ik had medelijden met de mensen die achteraan aansloten. Binnen leek niemand zich druk te maken over het groot aantal wachtenden. Telefoons werden op het dooie akkertje geïnstalleerd, batterijtjes erin gedaan, nog even een gezellig praatje hoe lekker het zonnetje scheen etc. Nadat een klant weg was, werden rustig alle notitieblaadjes doorgebladerd en één voor één tot een propje verfrommeld. Jaja, je gaat op alle details letten als je ziet dat je in tijdnood dreigt te raken.......

Vijf minuten voordat ik wegmoest, was ik aan de beurt. Snel legde ik de medewerker uit wat het probleem was en vertelde in 1 adem door dat ik nu écht naar school moest om de kinderen op te halen. "Ohhhh, geen probleem hoor, gaat u maar" zei de meneer die zich helemaal nergens druk om leek te maken. "We zien u later wel weer, ik controleer uw modem wel".
Met een 'erg bedankt en tot straks' spoedde ik me naar school waar ik net op tijd aankwam om zoals afgesproken het laatste half uur van een schoolvoorstelling bij te wonen. Nadat dit afgelopen was, werden de kinderen ingeladen en togen wij weer naar de Orange shop.
Via de uitgang ging ik illegaal naar binnen. Ik ging natuurlijk niet wéér in de rij staan. Eenmaal binnen zag ik vanuit de winkel nog steeds dezelfde mensen buiten in de rij staan en dat, terwijl ik toch ruim 3 kwartier weg was geweest.
Mijn meneer was in geen velden of wegen meer te bekennen. Zodra de registratie-medewerker vrij kwam, schoot ik hem aan.
Aardige man, dat moet gezegd. Als je eenmaal aan de beurt bent, kan niemand zeggen dat er niet uitgebreid tijd voor je wordt genomen. Maar goed, dat is tegelijkertijd ook het probleem........
Enfin, via de andere meneer hoorde ik dat het modem was getest en er niks aan het handje was. Helaas dus maar het ligt volgens de shop waarschijnlijk aan de lijn thuis......Het lijkt mij een erg sterk verhaal maar helaas ben ik natuurlijk niet bij het uittesten van het modem geweest.
Ik kreeg een telefoonnummer mee dat ik dan maar moet bellen en misschien kunnen zij het oplossen.
Eens kijken wanneer we daarvoor tijd gaan maken..........

CULTUURVERSCHILLEN

Keer op keer loop je hier tegen de cultuurverschillen aan tussen Nederland en Frankrijk.
Het niet nakomen van afspraken is al uitgebreid aan bod geweest in deze blog (zie: bubbelverhalen). Inmiddels hebben wij daar dan ook de nodige ervaringen mee en proberen we afspraken met bedrijven tot een minimum te beperken.

Inmiddels is mij ook bekend dat als je iemand niet kent (bijv. de 16 jarige zaterdag-cassière bij de supermarkt), je altijd Vous (U) moet zeggen en nooit Tu (jij) moet gebruiken. Als je Tu gebruikt, komt dit over als ongelooflijk respectloos. Moeilijk, ik ben nogal van de jijen en jouwen, waarbij dat in mijn geval nooit iets afdoet aan het respect dat ik voor iemand heb.

Ken je iemand niet goed, dan zeg je ook geen Salut (Hoi) als je iemand tegenkomt. Het blijft bij het meer formele Bonjour. Salut is prima voor kinderen of voor vrienden & vriendinnen (van gelijke leeftijd of jonger) maar daar blijft het dan ook bij.

In Frankrijk zijn ze van het betere stampwerk op school. Geoffrey & Madison moeten regelmatig hele gedichten uit hun hoofd op kunnen dreunen. Zelf denken is niet heel belangrijk, gewoon 'orders opvolgen' om het even heel kort door de bocht te zeggen. Ook aan gedragsregels wordt veel waarde gehecht. Iedere leerling moet ieder jaar de gedragsregels van school ondertekenen en zo wordt bijv. in de zomer verzocht om de kinderen geen blote buiken truitjes aan te doen, of erg korte rokjes. Geoffrey zegt ook weleens : "Ze zijn allemaal zo gehoorzaam mam. Niemand doet iets geks of stouts"

Madison is in de zomer 7 jaar geworden en heeft iedere dag huiswerk. Ook heeft ze sinds deze week bijles op school. Prima overigens dat er extra aandacht aan Frans wordt gegeven, dat pakt school weer goed op.
In praktijk betekent dit voor Madison dat ze 2 dagen per week tot 17.30 uur op school zit. Vandaag kwam ze om 17.45 uur thuis en toen ik in haar huiswerkschrift keek, viel ik bijna om van verbazing (en ergernis om heel eerlijk te zijn). Voor morgen moet een dictee geleerd worden (+/- 15 woorden), een gedicht geleerd (+/- 10 regels) en moeten er 3 bladzijden van een boek gelezen worden. Wat mij betreft een beetje teveel van het goede ...

Dit zijn een paar voorbeelden van de lastige verschillen. De ene dag valt het je niet eens op, de andere dag moet je er heel flink van zuchten.......
Maar 's-lands wijs, 's-lands eer. Ik ben de eerste die zich daaraan conformeert.

Wat ook opvalt en dat is weer van een andere, lees: leuke categorie : Als de politie staat te controleren, wordt je hier ALTIJD met lichtsignalen van tegenliggers over geinformeerd. Eerst dacht ik dat er wat mis was met mijn auto maar al gauw had ik het in de gaten. In Nederland wordt dat af en toe gedaan maar hier is het echt standaard. Daar kan ik dan wel weer vrolijk van worden.
Ook liften is hier aan de orde van de dag. De bussen rijden niet echt regelmatig en dus staan er hele volksstammen te liften en worden ook achter elkaar meegenomen. Tot nu toe heb ik me er nog niet aan gewaagd. Moet je weer Frans gaan praten, ik ben blij dat ik dat in de auto even niet hoef te doen en lekker naar World Radio Switzerland (Engels) kan luisteren ;-)

KLAAR MET GEEL

Helemaal klaar met geel, zowel op de blog als in de keuken. In de keuken wordt het parelgrijs, het ziet er gelijk een stuk strakker uit en we zijn na 1 laag en na 1,5 muur al tevreden met het effect. Op de blog wordt het blauw. Ik zeg : Welkom blauw !

LAPPENMAND

Afgelopen weekend had Geoffrey zijn eerste ijshockeywedstrijd in Zwitsers tenue en guess what.... hij scoorde ook het eerste goal voor zijn team !! Hij wordt getraind door oud NHL-speler Michal Grosek dus we zijn helemaal blij. Beter kun je niet krijgen. Het is toch wel heel erg leuk dat ijshockey hier een grote sport is. In Den Haag hadden we natuurlijk ook een prima jeugdopleiding maar het is hier alleen maar beter geworden.

De eerste volle schoolweek zit er ook weer op. Ook de eerste volle week waarbij ik nu 3 keer per week Franse les heb (in ieder geval tot de kerstvakantie). Ik vraag me nu al af of dit niet een wat te voortvarende afspraak is geweest. Drie ochtenden in de week is best pittig als je ook nog een paard hebt (die alle middagen opslokt) én een huis(houden) draaiend moet houden.
Op de woensdagen zijn de kinderen de hele dag vrij, nou ja vrij...De dag is gevuld met een sneller bezoek dan gebruikelijk aan paardlief en een heen en weer rijden naar de ijshockeytraining waarbij op de terugweg het gaspedaal even wat dieper ingedrukt wordt omdat hier dan weer de Franse leraar voor Geoffrey op de stoep staat. Nadat deze is voorzien van de gebruikelijke thee met een koekje, racen Madison en ik wederom naar de manege voor haar privé-springles om 16.30 uur.
Blijft over de vrijdag waarbij ik de ochtend vrijhoudt voor overige afspraken (afgelopen week had ik gelukkig niets staan en dus heb ik een begin gemaakt met het verven van de keuken....). 's-Middags heb ik mijn dressuur-privéles en daarna weer naar school om de kinderen te halen.

Gisteren ging het even mis. Mango liep fantastisch maar blijft altijd een felle donder die erg gauw schrikt van een tractor hier of een windvlaag daar. Altijd opletten geblazen dus. Tijdens de les draag ik een zendertje in mijn oor waarbij ik de instructrice dus in mijn oor hoor praten. Er hangt dus een draadje aan dat weer verbonden is met een klein kastje dat aan mijn broekband geclipt zit.
We gingen fantastisch Mango en ik, en waren een dressuurproef aan het oefenen voor een wedstrijd van binnenkort. Zittend in een galop, springt ineens het kastje los van mijn broekband en slaat tegen Mango's flank aan. Hij schrok zich te pletter en maakte een enorme sprong naar de zijkant. Eén zo'n onverwachte sprong kan je doorgaans nog wel opvangen maar ik had geen tijd om te herstellen. Het kastje bleef immers bij iedere stap tegen hem aan slaan en ik was druk bezig om mezelf in het zadel te houden dat ik niet ook nog eens dat kastje kon pakken (dat ergens bij mijn voet aan het bungelen was). Afijn 20 seconden later waarbij Mango nog steeds panisch alle kanten opsprong vloog ik ernaast en viel op mijn rug op de grond. Door de klap krijg je even geen adem meer. Hoewel ik dat al talloze keren heb gehad en dus ook weet dat dat vanzelf weer terugkomt, blijf ik dat altijd een erg vervelende ervaring vinden. Terwijl ik ging vallen schoot in die split second door me heen : Oh jee, ik ben geen 20 meer, als ik maar niks breek......
Gelukkig viel het mee. Veel pijn in mijn onderrug van de val maar niet het gevoel dat er iets mis zou zijn.
Snel weer erop geklommen en mijn les afgemaakt. We sloten prima af.
Toen ik 15 minuten later afstapte voelde ik wel dat alles enorm aan het verstijven was en tegen de avond kon ik nauwelijks nog op of om.

Snel werd Alice, mijn fantastische Zweedse back up als ik op vakantie ben of niet kan rijden, ingeschakeld en zij zou in ieder geval vandaag gaan rijden.
Waar ik eigenlijk verwacht had dat ik vandaag 'slechter' zou zijn, valt het me mee. Natuurlijk nog erg beurs en moeilijk in de bewegingen (alles heel rustig aan) maar niet slechter dan gisteren. Wel pijn in mijn nek maar dat is natuurlijk ook logisch na zo'n val.
Morgen nog een beetje rustig aan en dan maandag er hopelijk weer op.
Vandaag kon ik wel mooi foto's nemen van mijn fantastische paard toen Alice aan het rijden was. Dat is dan weer een voordeel van verplicht aan de kant zitten !

WE ZIJN BEGONNEN !

Vanmorgen was het dan zover. Voor de kinderen weer een spannend moment. Terug naar school. Natuurlijk zijn ze nu bekend op de school maar een begin van het schooljaar hebben we nog niet meegemaakt en dat gaat hier toch wat anders dan in Nederland.

Op school aangekomen was het een drukte van belang. Op het schoolplein staan grote borden met daarop papieren en namen van de kinderen en de klassen. Je moet dus gaan checken bij wie je in de klas komt en in welke klas je zit. Dat is tot dan dus nog niet bekend aangezien het lerarenkorps dit pas tijdens de zomervakantie beslist. Geoffrey en Madison waren allebei blij met de klas waarin ze ingedeeld waren. Nu nog de rij zoeken waar ze heen moesten. De kinderen moeten zich bij aanvang zowel 's-morgens als 's-middags immers in een rij twee aan twee opstellen. Geoffrey ging er al gauw vandoor. Die wist precies waar hij heen moest en zijn zelfvertrouwen groeide met de minuut. Madison had zoals verwacht wat meer moeite maar de nieuwe juf pakte onmiddellijk haar hand en was dus zeer doortastend. Prima, we waren er blij mee.

René naar zijn werk, ik naar de osteopaat in Zwitserland (aangezien ik nog wat naweeën heb van het feit dat ik vorige week door mijn rug ben gegaan) en het gewone leven was weer begonnen. Om 11.30 uur had ik twee opgetogen kinderen (+ buurmeisje) in de auto zitten die helemaal blij waren dat alles 'goed gegaan' was.

Inmiddels heeft Madison afgelopen dinsdag ook haar eerste springles gehad op haar pony. Het ging geweldig. Ik keek mijn ogen uit en zo ook de instructrice die mij meerdere keren vroeg of dit écht de eerste keer was dat ze sprong. Onze springkampioenspony was ook weer helemaal in zijn element. Die bloeit helemaal op als hij mag springen. Erg leuk om te zien die twee. Het belooft een mooi team te worden samen. Onderstaand een ieniemienie-10seconden-filmpje van een vleugje les.

ZOMER UPDATE

Het nadeel van lang niet schrijven is dat je niet weet hoe te beginnen en het dus steeds weer uitstelt. Voor je het weet ben je echter weer een week verder. Het moest er nu toch echt van gaan komen. Een diepe zucht dan maar en ik begin gewoon maar bij het begin van deze zomer-opsomming om zodoende weer 'bij' te zijn.

Vlak na de laatste blog zijn René en ik naar Nederland afgereisd om de kinderen op te halen en om de verjaardag van (schoon)mama Micky te vieren.
We zijn met de auto gegaan zodat we deze goed vol konden laden met Nederlandse spullen voor de terugweg (én vol zat 'ie toen we terugreden.......)
Op de camping hebben we 4 dagen doorgebracht waarin we o.a. Micky's verjaardag vierden en Geoffrey's verjaardag.
Geoff was helemaal in zijn element omdat er ook een aantal vriendjes uit Maasland naar Brabant waren gekomen. Hij had een heerlijke dag en wij ook !

Na 3 heerlijke weken in Nederland voor de kinderen, gingen we weer richting Frankrijk. Niet gelijk naar huis maar eerst nog een paar dagen naar Parijs. De kinderen wilden graag de Eiffeltoren zien en beklimmen en dus hadden we een tussenstop in de hoofdstad. Het was erg leuk. De eiffeltoren is beklommen (ach ach mijn arme kuiten een dag later) en we hebben in vogelvlucht nog een ronde langs wat Parijse highlights (Champs Élysées, Notre Dame, Arc de Triomphe, Louvre) gedaan.
We hadden een perfect hotel midden in de stad dus we zaten overal dichtbij.
Shop till you drop

Onderweg naar boven

Daarna weer op huis aan waar we 's-avonds terugkwamen. Natuurlijk spoedden Madison en ik ons naar de stal om even onze paardjes gedag te zeggen. Alles was goed, ze zagen er prima uit en waren goed verzorgd toen we weg waren.

René was nog 1,5 week vrij en het eerste weekend dat volgde was met de Beeloo's. De familie Beeloo die we kennen van de ijshockey in Nederland hadden daad bij het woord gevoegd en kwamen voor een weekend naar ons toe. Geoffrey en Mike hadden elkaar helemaal gevonden en het dik naar hun zin. Het was een gezellig weekend dat we volgepropt hebben met lokale activiteiten zoals survival, rodelen, lekker bubbelen in de jacuzzi en natuurlijk veel (buiten) eten.
Mike & Geoffrey

De week erna hebben we verschillende dingen in de omgeving gedaan.
Onder andere zijn we naar een waterpark geweest in de buurt van Montreux. Het was hartstikke leuk. Helaas hadden we niet in de gaten gehad dat we op een betaald parkeren-plaats stonden en bij terugkomst troffen we dan ook een bon onder de ruitenwisser. Shit ! Gelukkig viel het allemaal wel mee. Er zat een bekeuring in maar.....als we volgens het briefje 10 Zwitserse Frank in het bijgaande envelopje deden en die in de daarvoor bestemde brievenbus deponeerden, dan was het goed. Dat was nog minder dan een parkeerplaats bij een willekeurig Nederlands pretpark dus dat viel alles mee.
's-Avonds hebben we heerlijk aan het meer van Genève (waar Montreux ook aan ligt) gegeten en we hadden allemaal een heerlijk vakantiegevoel. Het mooiste van dat alles was/is dat we niet op vakantie zijn maar hier gewoon wonen en dus ruim een uur later gewoon lekker in ons eigen bedje lagen. Wat een voorrecht !!

Ook hebben we een bezoek aan het kantoor van de United Nations in Genève gebracht. Het was erg interessant om daar rond te lopen en we kregen een rondleiding van een gids. Bijzonder om te zien waar de wereldleiders regelmatig acte de présence geven en om wat meer over de United Nations te leren. Het was érg de moeite waard !
De huidige grootste conferentiezaal bij de United Nations in Genève

Een paar dagen later hebben we een klein motorbootje gehuurd om op datzelfde meer van Genève lekker te varen en te zwemmen. Het was hartstikke leuk. Eerst even spannend, de tank werd gevuld, er werd even uitgelegd hoe de motor aan en uit ging en c'est tout. Bonne voyage ! Daar gingen we dan, rustig de haven uit en het mooie meer op. Al gauw waren we helemaal gewend en genoten we van de uren op het water.
Broer & Zus

Afgelopen weekend is Geoffrey ook weer begonnen met zijn ijshockeytraining. Hij had zowel zaterdag als zondag training en kwam beide keren met een grote smile uit de kleedkamer. Hij had het dik naar zijn zin gehad dus dat belooft een erg leuk seizoen voor hem te worden !! Zijn trainer is een Amerikaan dus hij verstaat hem beter dan de (meest Franse) kinderen uit het team. Ook wel eens leuk, de omgekeerde wereld ;-)

Madison heeft deze week ponykamp. Ze heeft het goed naar haar zin. Ze vindt het nog altijd niet leuk als ik wegga 's-morgens nadat ik met mijn eigen paard klaar ben maar als ik haar 's-middags op ga halen, is ze druk Frans aan het kwetteren en vraagt ze me om weg te gaan en later terug te komen. Morgen de laatste dag en dan volgt aan het einde van de dag de diploma-uitreiking.

Volgende week donderdag gaan de kinderen weer naar school en ik moet bekennen : Na bijna 10(!)weken vakantie is dat ook wel weer prima. Op een gegeven moment is het mooi geweest en wordt het tijd om weer wat structuur en dagelijks ritme te krijgen. Geoffrey is alweer druk met zijn Franse sommen/vraagstukken en doet dat uitstekend. Vanaf volgende week komt de bijlesleraar weer iedere dag om de boel klaar te stomen voor de eerste schooldag. We zijn er (bijna) klaar voor !!!!

FAMILIEBEZOEK EN WEEKEND MILAAN

Inmiddels zijn we weer ruim een week verder en hebben we schone zus Daisy en zwager Sander op bezoek gehad. Alle kleinkinderen zaten met opa en oma in Attractiepark Slagharen dus ook zij waren tijdelijk kinderloos. Het was ERG gezellig. Ze zijn 4 dagen geweest en hebben lekker de toerist uitgehangen. René moest gewoon werken maar schoof uiteraard 's-avonds aan en zelf kon ik ook gewoon mijn paardenverplichtingen doen. Ze zijn lekker zelf de hort opgegaan met de cabrio en hebben een goede indruk van onze nieuwe wereld gekregen. De avonden hebben we met z'n vieren gevuld met bbq, bioscoop, uit eten gaan en de pre-fètes de Genève waar het donderdagavond een drukte van belang was.


Ideaal bezoek dus ! Op een gegeven moment heb je het zelf namelijk wel gezien met de toeristische attracties. Je neemt je bezoekers toch steeds mee naar dezelfde plaatsen en dan is het heerlijk als mensen er zelf op uittrekken en je niet de tourguide hoeft uit te hangen. Niet dat het niet gezellig zou zijn, integendeel ! Maar als je hier woont, staan je dagelijkse verplichtingen (in mijn geval bijv. de dagelijkse gang naar de stal) niet stil. Wij zijn immers niet op vakantie!! Daarnaast is het natuurlijk ook leuk als je er (in het geval van Daisy en Sander) gewoon ook lekker samen op uit kan trekken en je de auto tot je beschikking hebt. Dan heb je een 3e schoonzus-wielaandewagen helemaal niet nodig, temeer omdat René gewoon moest werken.

Op vrijdagmiddag ging de reis weer naar Nederland en nadat ik ze op het vliegveld had afgezet, heb ik René opgehaald uit het werk en zijn we samen vertrokken voor een heerlijk weekend Milaan. Over Milaan hoor je verschillende berichten. Veel mensen die hier wonen zijn er wel eens geweest want het is hier niet al te gek ver vandaan (ruim 3 uurtjes) en de meningen waren over het algemeen niet heel positief.
Wij waren dan ook blij verrast dat wij het er in ieder geval helemaal top vonden !
Echt een leuke stad met van alles wat : cultuur, shop till you drop, overzichtelijk (het verkeer viel ons 100% mee) en niet in de laatste plaats : HEEERLIJK eten !
Het hotel was pal naast een metrostation gelegen dus een ideale ligging.
Hier gaan wij zeker terugkomen, al is het maar om een voetbalwedstrijd te bezoeken met de kinderen (of in ieder geval met Geoffrey). Echt een heerlijk weekend waarbij we helemaal een vakantiegevoel hadden !!

En nu weer terug op het honk. René nog een weekje werken en ik lekker veel tijd op stal. Heerlijk hoor, ik geniet er goed van. Volgende week zijn de kinderen weer terug, begint René's vakantie en krijgen we de Beeloo's nog een weekend op bezoek. We hebben dus nog een paar leuke weken voor de boeg voordat in september de schooldeuren weer opengaan.

In het San Siro stadium

De Duomo

Het memorial aan de Franse kant van de Mont Blanc tunnel ter nagedachtenis aan het ongeluk in 1999

VAKANTIE: BLOGKOMKOMMERTIJD

Ik word op velerlei manieren behoorlijk achter mijn kladden gezeten voor een update van de blog. Het is dan ook nog nooit zo stil geweest in blogland maar dat komt door de vakantie.

De kinderen hebben begin juli vrijgekregen en vanaf die tijd zijn we alleen maar bezig geweest. Eerst was daar oma Lies die de eerste 2 weken van de vakantie op bezoek was. We hebben een aantal uitstapjes gemaakt, zoals naar het historische plaatsje Yvoire.



Een dag nadat oma vertrokken was, was de grote dag voor Madison. Haar pony Chocapic was eindelijk van haar. Sinds die dag werd er dagelijks een hoop getut: geborsteld, geknuffeld, gelopen, gewassen, gereden, zadel eraf, zonder zadel gereden, weer geknuffeld....enfin, een paar uur per dag is zo makkelijk gevuld.



Weer een dag later kwam goede vriendin Saskia met kinderen aan. Wij hadden baby Jacky nog niet in levende lijve gezien en de kinderen waren dan ook niet bij hem weg te slaan.



Het was erg gezellig om elkaar na ruim een half jaar weer te zien en we hebben dan ook uren in de jacuzzi lekker zitten kletsen onder de Franse sterrenhemel.
Natuurlijk moesten de paarden geshowd worden en Jacky kon het prima vinden met onze nieuwsgierige 'Chock'.



De jongens hebben zich onder andere uit kunnen leven in de rodelbaan boven op de berg wat ook weer voor leuke momenten zorgde.



Nadat Sas weer vertrokken was, gingen de kinderen en ik ons opmaken voor ons vertrek naar Nederland. Maandagmorgen vertrokken we en de vlucht ging om 6.55 uur. Vroeg uit de veren dus ! René bracht ons weg en toen we om 5.45 uur in de auto zaten, vond ik het toch net even te laat. We hadden eigenlijk gepland om om 5.30 uur weg te gaan maar het lukt mij nooit om op tijd te komen of weg te gaan.
Toen we even over zessen het parkeerterrein van het vliegveld opreden bleek het er ontzettend druk. Ik schoot alvast de auto uit om in te checken bij een van die handige check-in-computers en Rene zocht verder naar een parkeerplaatsje. Het E-ticketnummer werkte niet en dus wilde ik mijn paspoort scannen. Het eerste pasppoort dat ik uit mijn tas diepte was van Geoffrey, de tweede van Madison en de derde én laatste: van René........... Duh !! Ervaren wereldreizigster als ik ben, eentje die het allemaal weet te vertellen en dan dit..... Met enige paniek stormde ik weer naar buiten waar Rene net aan zijn 2e rondje ging beginnen. "Ik heb het verkeerde paspoort gepakt" schreeuwde ik nog net niet. De kinderen en koffer werden uit de auto getrokken en Rene ging in razendtempo terug naar huis.
Het was inmiddels 6.15 uur. De vlucht ging om 6.55 uur. Het was tegen beter weten in maar liever iets gedaan dan nu de strijd al op te geven. Ik begaf mij naar de incheckbalie waar ik de enige was. Alle andere passagiers waren al lang ingecheckt. Gelukkig werd ik geholpen door een erg aardige Zwitser/Fransman die mij in ieder geval al incheckte maar mij nog geen boarding pass mocht geven. De koffer werd op stand by gezet en ons restte niets anders dan wachten. Als de man informeerde hoe lang het nog duurde zei ik steevast : "Nog 5 minuten". Zoals te doen gebruikelijk in dit soort situaties leken de minuten uren te duren maar eindelijk kwam om 6.45 uur, tien minuten voordat de vlucht zou vertrekken, het verlossende telefoontje van René: "Ik ben er bijna". Snel rende ik naar buiten waar ik de paspoorten omwisselde en racete ik weer naar de balie waar ik op vertoon van het paspoort mijn boarding pass kreeg. Rennend gingen de kinderen en ik de roltrap op richting de douane. Onderweg omhoog zag ik René de hal in komen rennen. Zwaaiend en roepend kon ik zijn aandacht trekken en sjeesde ook hij de roltrap op om de kinderen en mij nog even gedag te zeggen. Het ging allemaal in een razendtempo. Bij de security check werden we na wat geharrewar met voorrang doorgelaten en konden we doorlopen naar de gate waar de stewardess al druk gebarend op ons stond te wachten. Nadat we het vliegtuig instapten, gingen onmiddellijk de deuren dicht en konden we vertrekken. Wat een consternatie..... Maar we hadden het gered, met dank aan het vriendelijke grondpersoneel aan de balie.

Op Schiphol aangekomen moesten we eerst onze huurauto ophalen en daarna konden we eindelijk op weg. Eerst naar Den Haag waar ik de komende 4 dagen bij mijn moeder zou slapen en waar Madison ook de eerste 2 nachten zou blijven. Daarna snel doorgereden naar Maasland waar Geoffrey niet kon wachten om naar zijn vriend Bas te gaan. Ook Bas vond het allemaal erg leuk en spannend om Geoffrey weer te zien en 2 minuten later waren de vrienden weer verenigd alsof ze elkaar gisteren nog gezien hadden.

De rest van de week was gevuld met afspraken met familie, vrienden en vriendinnen, shoppen en op woensdag en vrijdag fungeerde ik ook nog als taxichauffeur om de kinderen naar een volgend slaapadres te brengen.
Vrijdag gingen we richting de camping van opa Otto en oma Micky die al vol verwachting met andere familie op ons zaten te wachten. Madison's verjaardag werd dunnetjes overgedaan met een heuse verjaardagstaart met paard en Madison werd bedolven onder de kadootjes.
Daarna was het voor mij tijd om te vertrekken richting Schiphol. De kinderen blijven 2 weken op de camping in Nederland en die halen we dan weer op.

Gelukkig verliep de terugreis een stuk voorspoediger en verliep ondanks dat het de drukste dag van Schiphol was (volgens teletekst) alles snel en op tijd.
Om 20.15 uur landde ik weer in good old Genève waar René me al op stond te wachten.
Home sweet Home !!!!
We zijn lekker uit eten geweest en daarna kon ik mezelf natuurlijk niet bedwingen om even langs mijn Mango (paard) te gaan. Hij lag lekker in zijn box en ik kon er rustig een kwartiertje naast gaan zitten. Het was een heerlijk "samen"-momentje in de verlaten stal om 22.00 uur.

Dit weekend doen we lekker rustig aan. Het is heerlijk weer en we zitten veel buiten.
Morgen gaat Rene uiteraard weer aan het werk en ik ook. Immers, Sander en Daisy komen aanstaande dinsdagmiddag aan om een paar dagen hier door te brengen en er moet nog een hoop opgeruimd en schoongemaakt worden.
De drukte gaat dus nog even door.....
Regelmatige updates durf ik dan ook niet te beloven in deze hectische vakantietijd maar een eerste stap is gemaakt.........

TROTS

Afgelopen week werd vooral beheerst door gevoelens van TROTS. Vorige week zaterdag was de afsluitende ceremonie van het honkbalseizoen. Zoals al eerder gezegd was Geoffrey's team ongeslagen kampioen geworden en werden zij gehuldigd. Maar daarna kwam voor ons allemaal nog een verrassing: Geoffrey ontving daarnaast ook nog eens de (individuele) SPORTSMANSHIP AWARD 2009. Deze wordt uitgereikt aan degene die zich heeft onderscheiden in dat seizoen op gebied van spelen, trainen, inzet etc. Kortom, een voorbeeld voor het team ! Jankbekje die ik ben, stond ik natuurlijk driftig mijn tranen weg te slikken toen Geoffrey deze award uitgereikt kreeg. Geoffrey vroeg vervolgens of ik éééven normaal wilde doen.... Sorry jongen !







Trots waren we ook toen beide kinderen met hun Franse overgangsrapporten naar huis kwamen. Het zag er prima uit en de teksten van beide leraressen waren lovend. Ze hebben beiden een enorme ontwikkeling doorgemaakt en zijn ook beiden over naar de volgende klas. Madison gaat naar CE1 en Geoffrey naar de laatste klas basisschool CM2. Hoewel het heus niet altijd makkelijk is en ze natuurlijk nog steeds meer hebben met Nederland dan met Frankrijk, wordt het stukje bij beetje steeds makkelijker. Dit zijn nu eenmaal processen die niet binnen een jaar afgerond zijn. Daarvoor zijn een nieuwe taal, een nieuwe omgeving, nieuwe gebruiken en gewoontes op school veel te ingrijpend. Maar er gaan 2 hele vrolijke kinderen 's-morgens naar school en er komen 2 hele vrolijke kinderen (die resp. touwtje gesprongen hebben en gevoetbald etc)
's-middags uit school. Voor Geoffrey wordt het volgend schooljaar ook leuk dat hij dan ook naar Nederlandse school gaat op dinsdagmiddag. Madison is daar dit schooljaar al naartoe gegaan en heeft het er erg naar haar zin. Ook daar had zij een fantastisch rapport. Alles (en dat is dus ook ALLES) was Zeer Goed, de hoogste score die behaald kon worden.

Goed en dan nu : vakantie ! En dat wordt een druk programma !
Oma Liesje komt morgenavond aan en blijft bijna 2 weken. Daarna komt Sas met de kinderen een aantal dagen. Vervolgens gaan de kinderen een aantal weken naar Nederland waar ook een paar dagen bij Maasland-vriendjes wordt geslapen, komen Daisy & Sander langs, gaan René & ik nog een weekendje naar Milaan en krijgen we mid augustus de Familie Beeloo nog een weekendje te logeren. Het wordt erg druk maar we kijken ontzettend uit naar alle bezoekers en bezoeken !!!

GENIETEN

Geen sappige verhalen deze keer over te late leveringen of mensen die niet op komen dagen. Het is momenteel Genieten met een hoofdletter G. Saai wellicht voor de meeste lezers maar niet getreurd, ik ga volgende week terug naar de Orangeshop met onze livebox (modem) omdat de telefoon per internet niet werkt. De ervaring heeft al geleerd dat er vast wel weer meer dan genoeg blog-inspiratie uit dit bezoek te halen zal zijn.

Goed, terug naar deze keer. Allereerst het meest verrassendste nieuws van afgelopen week: we hebben een fantastisch paard gekocht !! Sinds een week of 4 was ik weer begonnen met paardrijden (ik heb vroeger een eigen paard gehad). Gelijk na de eerste keer rijden sloeg het paardenvirus weer in alle hevigheid toe en wilde ik eigenlijk ook wel weer iets 'eigens'. Als je eenmaal in je leven met het paardenvirus besmet bent geraakt en je je eigen beestje hebt gehad, blijft het altijd kriebelen. Althans, zo werkte het bij mij.
Madison is in Januari begonnen en krijgt in Juli haar eigen pony. De gedachte om samen te rijden is geweldig.
Enfin, ik liet aan de staleigenaresse vallen dat ik 'misschien wel weer een eigen paard wilde'. De volgende dag schoot ze me aan dat een van haar instructrices haar paard wilde verkopen. Zij wil zich meer toeleggen op het springen en dit paard was gekgenoeg (want zijn vader is het legendarische springpaard 'Galoubet A') veel meer dressuurgericht (en dus veel meer mijn ding). 's-Middags heb ik een 'proefrit' gemaakt en ik was gelijk verkocht. Diezelfde middag werd de koop gesloten en had ik een superpaard. Het is helemaal geweldig ! Iedere dag ga ik lekker rijden en "Mango Courcelle" en ik beginnen steeds meer op elkaar ingespeeld te raken. Hij heeft een fantastisch karakter. De stal/manege is op 100 meter afstand van huis. Op de fiets ben ik er dan ook binnen 2 minuten. Ze hebben er alle faciliteiten, binnenbak, 2 buitenbakken, weilanden, mooie boxen, zeer goede instructrices en uitrijdmogelijkheden in het 'veld'. Kortom : hier spreekt een zeer tevreden en blij mens !!!


Madison vindt het natuurlijk helemaal geweldig en stapt lekker rond op Mango. Geoffrey gaat ook regelmatig mee en vindt het ook leuk om een beetje op Mango te stappen.

Verder loopt het schooljaar hier langzaam ten einde. Dinsdag 30 juni is de laatste schooldag. De maanden Juli en Augustus zijn hier de zomervakantie en dat wordt heel letterlijk genomen. In September gaat alles weer naar school. Volgende week is ook de laatste les op de Nederlandse school en ook de laatste les van mijn Franse cursus. Aankomend weekend is de seizoenafsluiting van de honkbal (Geoffrey's team is 1e geworden met 0 verloren wedstrijden!!). Dit wordt uitgebreid gedaan met een picknick en een officiële ceremonie. Ook aan de zomerijshockeytrainingen komt binnenkort een einde. Alles ligt hier dus stil tijdens de zomervakantie.

Ondanks de momenteel nog drukke weekenden door de sport (honkbal en paardrijden op zaterdag) van de kinderen, proberen we toch in het weekend nog wat dingen in de omgeving te ondernemen. Naar aanleiding van de nieuwste film van Dan Brown (Angels & Demons) die René en ik samen bezocht hebben, zijn we dan ook vorig weekend met de kinderen naar de expositie bij CERN geweest. Het was erg leuk en leerzaam en uiteindelijk maar een klein kwartiertje van ons huis. Dat soort dingen laat je dan uiteraard niet lopen.




Het kwik loopt hier inmiddels ook regelmatig op tot 30 graden en aangezien ons zwembad volgend jaar pas wordt aangelegd, vertoeven we momenteel zo nu en dan bij de buren in het bad.



Gemak dient de mens dus we hebben een trap tussen onze tuinen geplaatst zodat we makkelijk heen en weer kunnen lopen.



Zij in onze jacuzzi, wij in het zwembad. En als je dan overdag in het koele zwemwater kan duiken temidden van het fantastische berglandschap en vervolgens 's-avonds laat in je warme jacuzzi zit, dan weet je waar de uitdrukking "Leven als God in Frankrijk" vandaan komt....