De kinderen hebben begin juli vrijgekregen en vanaf die tijd zijn we alleen maar bezig geweest. Eerst was daar oma Lies die de eerste 2 weken van de vakantie op bezoek was. We hebben een aantal uitstapjes gemaakt, zoals naar het historische plaatsje Yvoire.
Een dag nadat oma vertrokken was, was de grote dag voor Madison. Haar pony Chocapic was eindelijk van haar. Sinds die dag werd er dagelijks een hoop getut: geborsteld, geknuffeld, gelopen, gewassen, gereden, zadel eraf, zonder zadel gereden, weer geknuffeld....enfin, een paar uur per dag is zo makkelijk gevuld.
Weer een dag later kwam goede vriendin Saskia met kinderen aan. Wij hadden baby Jacky nog niet in levende lijve gezien en de kinderen waren dan ook niet bij hem weg te slaan.
Het was erg gezellig om elkaar na ruim een half jaar weer te zien en we hebben dan ook uren in de jacuzzi lekker zitten kletsen onder de Franse sterrenhemel.
Natuurlijk moesten de paarden geshowd worden en Jacky kon het prima vinden met onze nieuwsgierige 'Chock'.
De jongens hebben zich onder andere uit kunnen leven in de rodelbaan boven op de berg wat ook weer voor leuke momenten zorgde.
Nadat Sas weer vertrokken was, gingen de kinderen en ik ons opmaken voor ons vertrek naar Nederland. Maandagmorgen vertrokken we en de vlucht ging om 6.55 uur. Vroeg uit de veren dus ! René bracht ons weg en toen we om 5.45 uur in de auto zaten, vond ik het toch net even te laat. We hadden eigenlijk gepland om om 5.30 uur weg te gaan maar het lukt mij nooit om op tijd te komen of weg te gaan.
Toen we even over zessen het parkeerterrein van het vliegveld opreden bleek het er ontzettend druk. Ik schoot alvast de auto uit om in te checken bij een van die handige check-in-computers en Rene zocht verder naar een parkeerplaatsje. Het E-ticketnummer werkte niet en dus wilde ik mijn paspoort scannen. Het eerste pasppoort dat ik uit mijn tas diepte was van Geoffrey, de tweede van Madison en de derde én laatste: van René........... Duh !! Ervaren wereldreizigster als ik ben, eentje die het allemaal weet te vertellen en dan dit..... Met enige paniek stormde ik weer naar buiten waar Rene net aan zijn 2e rondje ging beginnen. "Ik heb het verkeerde paspoort gepakt" schreeuwde ik nog net niet. De kinderen en koffer werden uit de auto getrokken en Rene ging in razendtempo terug naar huis.
Het was inmiddels 6.15 uur. De vlucht ging om 6.55 uur. Het was tegen beter weten in maar liever iets gedaan dan nu de strijd al op te geven. Ik begaf mij naar de incheckbalie waar ik de enige was. Alle andere passagiers waren al lang ingecheckt. Gelukkig werd ik geholpen door een erg aardige Zwitser/Fransman die mij in ieder geval al incheckte maar mij nog geen boarding pass mocht geven. De koffer werd op stand by gezet en ons restte niets anders dan wachten. Als de man informeerde hoe lang het nog duurde zei ik steevast : "Nog 5 minuten". Zoals te doen gebruikelijk in dit soort situaties leken de minuten uren te duren maar eindelijk kwam om 6.45 uur, tien minuten voordat de vlucht zou vertrekken, het verlossende telefoontje van René: "Ik ben er bijna". Snel rende ik naar buiten waar ik de paspoorten omwisselde en racete ik weer naar de balie waar ik op vertoon van het paspoort mijn boarding pass kreeg. Rennend gingen de kinderen en ik de roltrap op richting de douane. Onderweg omhoog zag ik René de hal in komen rennen. Zwaaiend en roepend kon ik zijn aandacht trekken en sjeesde ook hij de roltrap op om de kinderen en mij nog even gedag te zeggen. Het ging allemaal in een razendtempo. Bij de security check werden we na wat geharrewar met voorrang doorgelaten en konden we doorlopen naar de gate waar de stewardess al druk gebarend op ons stond te wachten. Nadat we het vliegtuig instapten, gingen onmiddellijk de deuren dicht en konden we vertrekken. Wat een consternatie..... Maar we hadden het gered, met dank aan het vriendelijke grondpersoneel aan de balie.
Op Schiphol aangekomen moesten we eerst onze huurauto ophalen en daarna konden we eindelijk op weg. Eerst naar Den Haag waar ik de komende 4 dagen bij mijn moeder zou slapen en waar Madison ook de eerste 2 nachten zou blijven. Daarna snel doorgereden naar Maasland waar Geoffrey niet kon wachten om naar zijn vriend Bas te gaan. Ook Bas vond het allemaal erg leuk en spannend om Geoffrey weer te zien en 2 minuten later waren de vrienden weer verenigd alsof ze elkaar gisteren nog gezien hadden.
De rest van de week was gevuld met afspraken met familie, vrienden en vriendinnen, shoppen en op woensdag en vrijdag fungeerde ik ook nog als taxichauffeur om de kinderen naar een volgend slaapadres te brengen.
Vrijdag gingen we richting de camping van opa Otto en oma Micky die al vol verwachting met andere familie op ons zaten te wachten. Madison's verjaardag werd dunnetjes overgedaan met een heuse verjaardagstaart met paard en Madison werd bedolven onder de kadootjes.
Daarna was het voor mij tijd om te vertrekken richting Schiphol. De kinderen blijven 2 weken op de camping in Nederland en die halen we dan weer op.
Gelukkig verliep de terugreis een stuk voorspoediger en verliep ondanks dat het de drukste dag van Schiphol was (volgens teletekst) alles snel en op tijd.
Om 20.15 uur landde ik weer in good old Genève waar René me al op stond te wachten.
Home sweet Home !!!!
We zijn lekker uit eten geweest en daarna kon ik mezelf natuurlijk niet bedwingen om even langs mijn Mango (paard) te gaan. Hij lag lekker in zijn box en ik kon er rustig een kwartiertje naast gaan zitten. Het was een heerlijk "samen"-momentje in de verlaten stal om 22.00 uur.
Dit weekend doen we lekker rustig aan. Het is heerlijk weer en we zitten veel buiten.
Morgen gaat Rene uiteraard weer aan het werk en ik ook. Immers, Sander en Daisy komen aanstaande dinsdagmiddag aan om een paar dagen hier door te brengen en er moet nog een hoop opgeruimd en schoongemaakt worden.
De drukte gaat dus nog even door.....
Regelmatige updates durf ik dan ook niet te beloven in deze hectische vakantietijd maar een eerste stap is gemaakt.........
