OMA IS AANGEKOMEN

Oma Liesje is maandagavond aangekomen. Met een koffer met oliebollen en appelflappen werd voet gezet op Geneefse bodem. De vlucht was mooi op tijd dus we waren zo weer terug. Pas een week uit Nederland maar de appelflappen en oliebollen smaakten heerlijk.

Vanmorgen na het ontbijt gingen we natuurlijk eerst naar Cessy om ons huis te laten zien. Ook oma vond het allemaal mooi. Jammer dat we er nog steeds niet in kunnen. Vlakbij ons huis zagen we een aantal herten in het open veld.

Na de minirondleiding rondom ons huis, gingen we de berg op naar 'onze' skipiste. De kinderen vermaakten zich met de slee en wij dronken lekker koffie. Ook zijn we nog van de grote rodelbaan afgegaan. Het is een nieuwe attractie op La Faucille en het was hartstikke leuk. Oma Lies gaat deze week ook nog een keer mee.


Vandaag hebben we verder gehoord dat door een fout bij de bank, de overdracht nog weer verder vertraagd is. Het wordt niet voor 8 januari dat deze plaatsvindt. Je zucht maar weer eens en haalt je schouders op....het is niet anders.
Wel is het erg jammer omdat zowel oma Lies als opa Piet (die 5 januari aankomt met onze katten) in het huis zouden komen werken en die tijd nu steeds beperkter wordt omdat zij 12 januari beiden weer terugvliegen... Maar goed, zoals eerder gezegd, we hebben er geen invloed op dus we moeten het er maar mee doen. Beetje druk uitoefenen waar we kunnen, altijd blijven glimlachen en verder vaak tot 10 tellen....

TUSSENDOORTJE: LEUKE VERRASSING !!

Toen ik vanavond naar onze weblog keek, waren we ONTZETTEND verrast door de vele leuke berichtjes van iedereen uit Nederland. Als je een weblog bijhoudt is het heel erg leuk om respons te krijgen en daadwerkelijk te zien dat er meegelezen wordt.

Hartstikke bedankt dat jullie zoveel schrijven en vooral : blijf doorgaan !!!!
Wij vinden dat één van de leukste momenten : kijken of er nieuwe berichtjes in ons gastenboek staan, breed lachend van oor tot oor lezen en iedereen achter de computer trekken: "Kijk er is weer een reactie !!!"

Overigens kun je ook onderaan ieder apart bericht een reactie plaatsen in plaats van in het gastenboek. Net wat je zelf wilt. Je klikt daarvoor op 'reacties'.

Tot snel met weer een update....en foto's natuurlijk !!

KERST 2008 - SKIËN IN DE 'ACHTERTUIN'

Kerst 2008 : Het zal waarschijnlijk een van de meest bijzondere zijn. Er is geen kerstversiering te bekennen, althans niet hier binnen in het appartement. Wel had ik nog wat kadootjes gekocht en daar zaten ook wat dvd's bij. Dat komt prima uit want we hebben hier ook dvd-spelers bij de tv dus die kunnen gelijk bekeken worden.
Vanmorgen echter nog niet want de skikleding ging voor het eerst aan en we togen naar La Faucille waar we gisteren nog met Opa en Sander gezeten hadden.

Het weer was een stuk frisser, de wolken waar we gisteren nog een stuk lager op de berg doorheen reden, lagen nu wat hoger. Het mocht de pret niet deren. Gisteren hadden we een supersonische slee met rem en stuur gekocht en die gingen we eerst uittesten. Althans "we" .... ik durfde niet zo goed....het ging ook zo verrekte hard die heuvel af....
Er was nauwelijks iemand te bekennen op de slee heuvel dus we gingen achter elkaar door.

Na een uurtje besloten we voor de kinderen ski's te gaan huren en naar de nabijgelegen beginners-piste te gaan. Het ging allemaal voorspoedig. Eerst een hoop tegengestribbel van Geoffrey en Madison die eigenlijk niet wilden, maar al gauw wilde Geoffrey een skipas zodat hij met de sleeplift naar boven kon. Het was mooi om te zien met wat voor gemak hij zijn bochtjes draaide en achter elkaar van de berg afging op zijn allereerste 'op-de-ski's-in-de-sneeuw-ervaring'.
Madison ging eerst een uurtje rommelen en toen hebben we haar aangemeld voor een skiles die om 13.30 uur begon. Het was erg koud en ze is erg verkouden maar toch ging ze dapper door en ging ook zij met sprongen vooruit. Na 1,5 uur wilde ze echt niet meer. De les duurde eigenlijk tot 16.30 uur maar wij vonden het ook wel mooi geweest voor haar. Volgende keer doet ze de hele les mee.

Met rode oren en dito wangen dronken we nog wat in het restaurant en gingen we na een sneeuwballengevecht weer in de auto richting dal.

Ons kerstmenu was dit jaar een heerlijke spaghetti en het smaakte alsof we in een restaurant zaten. Daarna werd het bankbed uitgeklapt en hebben we een Zevensprong-marathon gedaan. Geoffrey had 's-morgens de dvd-set van De Zevensprong gekregen en daar hebben we de eerste paar afleveringen van gezien. Voor René en mij nostalgie om die serie uit 1982 weer te zien en Geoffrey en Madison vonden het ook erg leuk.

Morgen is hier weer een gewone werkdag. Tweede kerstdag, daar doen ze hier niet aan.

Kerst 2008 - voor de de eerste keer skiën in de 'achtertuin'">

DE REIS NAAR ANDERLAND

En daar gingen we dan.....Op dinsdag 23 december was het dan eindelijk zover en vertrokken we richting Genève. Madison en ik gingen vliegen, Geoffrey en René gingen rijden omdat we de Jeep meenemen. Opa Otto en Sander reden voor de gezelligheid ook mee en zouden de volgende dag terugvliegen. Beide reizen verliepen voorspoedig en zo zagen wij elkaar weer rond de klok van 3 in het hotel.

Opa en Sander werden op sleeptouw genomen en met hun bezochten wij ons huis waar we jammergenoeg nog geen sleutel van hebben. We zijn over het hek geklommen en hebben zodoende toch een rondje om het huis kunnen maken maar de binnenkant blijft een verrassing voor het volgende bezoek. Ook de school en het dorp werd bekeken en ook wij waren aangenaam verrast. Goede sportvelden, een tennisbaan (lidmaatschap € 40 per jaar) en de school, die wij al wel hadden bezocht in september, ziet er prima uit.
We hebben nog een klein rondje Genève gedaan en aten 's-avonds in het centrum van Divonne les Bains. Uiteindelijk hebben Opa en Sander minder dan 24 uur om alles te bekijken dus we moesten de tijd ten volle benutten.

De volgende morgen moesten René en ik naar de bank en de makelaar. Al gauw werd bevestigd waar we al rekening mee hadden gehouden : Er vindt niet eerder dan 2 of 5 januari een overdracht plaats dus we moeten langer in dit appartement-hotel zitten en de verhuizers uit Nederland die 29 December op de stoep zouden staan, moeten worden verplaatst. Een tegenvaller maar het is niet anders. Het "appartementen-hotel" is prima (2 appartementen naast elkaar) dus we houden het hier wel uit. Wat alleen wel jammer is, is dat René op 5 januari weer moet gaan werken en er dus niet bij is als de verhuizers komen (hopelijk op 5 januari). Ook de kinderen moeten dan voor het eerst naar school dus alles zal nog wel rommelig zijn. We hadden uiteraard liever gehad (en gepland) dat we voor de eerste schooldag al een week in ons huis zouden zitten maar de banken en notarissen hebben erg veel tijd nodig. Planningen zijn dan ook niet veel waard. Prioriteit nummer 1 wordt in ieder geval het klaarmaken van de kinderkamers, daarna zien we wel verder.
Oma Lies komt maandag 29 december aan dus die is er in ieder geval bij als de verhuizers komen en komt de eerste week bij ons in het appartement.

Terug naar 24 december. Nadat wij terugkwamen van de bank zijn we naar "ons skigebied" gereden. Het was ontzettend leuk. Op minder dan een kwartier rijden van ons huis is een hartstikke mooi skigebied. De zon scheen fel en het was er helemaal niet druk. We hebben wat rondgelopen, koffiegedronken en toen moesten Opa en Sander naar het vliegveld waar weer een onvermijdelijk afscheid volgde. Het blijft verreweg het meest vervelende onderdeel van een buitenland-avontuur.

's-Avonds hebben we tot in Genève moeten zoeken naar een restaurant dat op kerstavond open was en uiteindelijk zijn we terechtgekomen in een shabby pizza-tent waar het eten overigens prima smaakte.

Moe van de drukte en emoties van de afgelopen dagen, kropen we op tijd ons bed in

EEN LEEG HUIS

Gisteren was het dan zover en stonden om 8.00 uur de verhuizers op de stoep. In razendsnel tempo werden de dozen ingepakt en toen er 's-middags een extra groep bijkwam, was om 17.30 uur 2/3 deel ingepakt en geladen.

Vanmorgen werd gestart met een nieuwe container die als aanhanger van de wagen van gisteren mee zal gaan. Om 11.30 uur waren ze klaar en wat overbleef was een leeg huis, een hoop stofwolken en een paar koffers waar wij het de komende 1,5 week mee moeten doen.

's-Middags kwam buurmeisje Jolijn een erg leuk fotoboek, gemaakt door de buurkinderen brengen. Wat een leuke verrassing was dat. Ook Lennart en Jesse kwamen voor Geoffrey nog een Donald Duck pocket brengen. Hartstikke leuk!

Het afscheid op school was voor mij nog het grootste 'drama'. Als ik al aan school dacht, sprongen de tranen in mijn ogen. Het is moeilijk afscheid te nemen van zo'n geliefd iets waar je toch alweer heel wat jaren zowel in de rol van ouder als bestuurslid, rondloopt. Geoffrey en Madison hebben beiden van hun klas een ontzettend leuk vriendenboek gekregen, natuurlijk de Aloysiushanddoeken en een CD rom met de foto's die genomen zijn.
Het afscheid is voor de kinderen mooi luchtig gehouden en zo was het een vrolijk en leuk onderdeel van het weggaan voor ze. Weer een goed doordacht aspect van het team van die geweldige Aloysiusschool. Wat zal ik die school toch vreselijk gaan missen !!

En daar zit ik dan, met inmiddels opgedroogde tranen en de laptop op schoot, in een leeg huis waar mijn voetstappen hol doorklinken in de ruimte. Vanaf 18.00 uur kunnen de poezen terecht bij het pension in Den Haag waar ze naartoe gaan dus ik zit mijn tijd hier tot 17.30 uur uit. René en Madison zijn net vertrokken richting ons hotel in Kijkduin en Geoffrey slaapt vanavond bij vriend Bas.

Morgenochtend wordt de piano hier opgehaald. Daarna nog een paar keer langs het grofvuil in Delft, de laatste spijkertjes uit de muur gehaald, een sopje langs de kozijnen en dan zijn we in huis klaar.
Maandag de overdracht van het Maasland-huis en dan: Au Revoir !!!

LAATSTE LOODJES

Gisteren was de laatste Franse les. Madison had een andere afspraak en dus 'moest' Geoffrey alleen. Monique, onze franse lerares kwam mij aan het eind van de les uit de auto halen om enthousiast te vertellen wat ze allemaal hadden gedaan en om te zeggen dat Geoffrey het heel goed doet. Hartstikke leuk dus en met een goed gevoel verlieten we voor de laatste keer Krimpen a/d Lek.
Ook op school wordt extra aandacht aan het Franse rekenen besteed. Geoffrey krijgt regelmatig apart les en wordt aan hem door directeur Huub Paalvast de Franse terminologie bijgebracht. Ook Huub is erg tevreden en daar worden wij als ouders ook weer ERG blij van.

Inmiddels heb ik het telefoonnummer van de Franse leraar die hopelijk de kinderen in Frankrijk flink op weg gaat helpen. Een dezer dagen even bellen voor wat afspraken.

Een probleem is nog even de katten. Aangezien we mogelijk niet gelijk het huis inkunnen, moeten we ze in dat geval hier naar een pension brengen. Later moet iemand ze dan meenemen naar Frankrijk met het vliegtuig.

Maar zover is het nog niet. We proberen nog steeds om alles voor 23 december rond te krijgen. Eerder was 12 december toegezegd maar toezeggingen blijken een erg ruim begrip te zijn. We hebben inmiddels al te maken gekregen met de Franse regels, gewoonten en gebruiken en dus duurt het maar en schijnt terugbellen voor veel bedrijven ook erg moeilijk te zijn.
Je kent het, je weet het, ook van eerdere ervaringen want in ieder land (ook in Nederland) zijn er tenenkrommende regels/instanties/zaken waar je mee te maken krijgt als je verhuist maar het blijft een ergernis.

Goed, dan de leuke zaken : We zijn inmiddels allemaal voorzien van skikleding dus of we nou nog in een hotel zullen zitten of in ons nieuwe huis: de kerstvakantie zal in ieder geval sportief ingevuld gaan worden !

IN DE WACHTKAMER

"Alles al ingepakt?", "Druk met de voorbereidingen?".....twee veelgehoorde opmerkingen in deze laatste weken.
Tja, wat zeg je dan ? Natuurlijk druk met de voorbereidingen, maar meer tussen mijn oren dan dat ik nou zo actief mijn dagen ermee vul. De verhuizers pakken alles in en uit straks, dus daar hebben we weinig omkijken naar. Er worden her en der nog wat spullen gekocht, adreswijzigingen naar bedrijven verstuurd, hotels geboekt voor de laatste dagen in Nederland en de eerste week in Frankrijk en verder ? Verder vooral een soort van 'geestelijk' wachten.....wachten tot het zover is om te gaan.

De laatste weken voor een grote verhuizing zijn altijd vreemd. Voor jezelf ben je al aan het afsluiten, afstand aan het nemen. De buitenwacht gaat straks door met het leven hier en maken plannen voor ná 23 december. Wij niet. Althans niet hier en dat is gek.

"Je zou zeker willen dat het al zover was?" wordt dan gevraagd.
Nee, dat ook niet. Het hoort er nou eenmaal bij, dit wachtkamergevoel, het is onderdeel van het hele proces.

Ik kan me erg verheugen op ons nieuwe huis straks. Een nieuw huis in een nieuw land met een nieuwe taal: een heel nieuw leven. Spannend, leuk maar zeker ook lastig in het begin, met name voor de kinderen. Ook daarvan zijn we ons terdege bewust. Het zal een grote uitdaging gaan worden maar...... we hebben er ontzettend veel zin in !

AFSCHEID IN FASES

Een paar weken geleden opperde zwager Sander ;-) het idee om samen met opa Otto mee te rijden met René en Geoffrey als zij op 23 December met de auto vertrekken. Madison en ik zouden al met het vliegtuig gaan dus in de auto was, naast de 2 katten, nog wel ruimte over.

Ik vond het een geweldig idee. Hoeveel makkelijker zou het afscheid immers worden als ook opa en Sander meerijden ! De eerste week in Frankrijk zitten wij in 2 suites van een nabijgelegen hotel dus de slaapplaatsen zijn geen probleem. Zo gezegd zo gedaan. Opa en Sander rijden definitief mee, kijken waar we 'terecht komen' en vliegen dan de volgende dag, net voor kerst, weer terug naar Nederland.

Inmiddels heeft ook oma Liesje een ticket geboekt. Zij komt de laatste dag van ons 1-week-in-hotel verblijf aan (29 december) en is er dus ook als de verhuizers komen. Weer een vervelend afscheid in Nederland minder. "Tot over een week" klinkt toch prettiger dan "Veel succes en we bellen"
Oma Lies blijft 2 weken en een paar extra handen in die eerste tussen-de-verhuisdozen periode is natuurlijk heel erg fijn.

Ook opa Piet liet zich niet onbetuigd. Hij hoorde dat we wat klein breek- en stucwerk wilden in de woonkamer en bood aan dit te doen. Hij zal na de kerst een aantal dagen langskomen.

Kortom, het wordt een afscheid in fases. Wel zo geruststellend.....

OPSLAGPLAATS

Afgelopen week zijn alle nieuwe meubels gekomen. Het leek en lijkt nog steeds wel een opslagplaats. Gelukkig zijn een aantal oude meubels inmiddels verkocht via marktplaats. De nieuwe meubels heb ik inmiddels voor een groot deel uitgepakt maar ze zijn te groot voor dit huis dus het blijft een vorm van kamperen. Het is niet anders...

STEEDS MEER AFSCHEID-MOMENTEN

Het is alweer bijna een maand geleden dat ik mijn laatste bericht schreef. Eigenlijk gebeurt er van alles maar toch ook weer niet. Het duizelt af en toe wat in mijn hoofd en ik heb het idee dat ik het overzicht af en toe kwijt ben.
Als ik soms bij de countdown onderop de weblogpagina kijk, "schrik" ik iedere keer weer hoe kort we nog maar hier zijn. De weken vliegen voorbij en af en toe heb ik het idee dat ik zaken (van dingen die nog gedaan moeten worden), over het hoofd zie.

De kinderen gaan braaf iedere week naar Franse les en leren steeds meer woorden. René is ontzettend druk met werk en studie en ik loop daar een beetje tussen. Ik heb wat meubels op marktplaats gezet en voor nieuwe meubels gekeken. De eerste nieuwe aankopen zijn in de speelkamer opgeslagen en langzamerhand zal het wel een beetje op een opslagruimte gaan lijken. Immers, Geoffrey en Madison krijgen beiden een nieuw bed, we willen een hele nieuwe inrichting voor de woonkamer, een nieuwe koelkast, gordijnen, roeden, een nieuwe loungeset voor buiten, nieuwe slaapkamerkasten etc. Allemaal zaken die ik graag nog in Nederland wil kopen en die hier dus zolang opgeslagen moeten worden.

Ongetwijfeld zullen er in Frankrijk/Zwitserland ook hele mooie bedden, banken, kasten etc te verkrijgen zijn, maar hier ken ik de weg, de taal en dus wil ik het het liefst nog hier doen.

Verder beginnen de inmiddels bekende "laatste keren" zich aan te dienen.
Eind september had Geoffrey zijn laatste honkbalwedstrijd bij de Gophers. In zijn laatste slagbeurt sloeg hij een homerun, een mooier slot was niet denkbaar. Na de wedstrijd werden Geoffrey en René verrast met kadootjes vanuit het team en werd er, tranen weg pinkend, weer een Nederlands hoofdstuk afgesloten.
Zo komen er steeds meer "laatste keren" aan. De laatste keer naar de Nederlandse tandarts hebben we ook al gehad....

Afscheid nemen......niet mijn favoriete ding. Hoewel ik erg veel zin heb in ons nieuwe leven, valt het daadwerkelijke afscheid nemen me zwaar. Voor velen zal ik de uitstraling van een koele kikker hebben, het tegendeel is echter waar. Ik ben een ongelooflijke 'kan-geen-afscheid-nemen-huildoos'. Toen we verhuisden van Luxemburg naar Nederland heb ik zelfs gehuild omdat ik onze tandarts (die ik 1x in mijn leven had gezien...duh..) nu nooit meer zou zien. Tijdens de vakantie in Jordanië stonden de tranen in mijn ogen toen onze chauffeur die ons 5 dagen had rondgereden, ons gedag zei...
Ik vind het dan ook ongelooflijk om in tv programma's als Hello Goodbye te zien dat mensen hun hele familie en vriendenkring meenemen naar Schiphol om daar vervolgens dramatisch, soms wel urenlang nog te hangen tot het moment van afscheid echt is gekomen. Weer een omhelzing en weer één en weer teruglopen en weer een laatste omhelzing. Ach, ach wat een zelfkastijding! En stel je voor dat die rij voor de paspoortcontrole ontzettend lang is en je dus rustig nog een half uur moet blijven zwaaien....
Als het aan mij ligt, niets van dit alles. Geen afscheidsfeestje met of zonder emotionele speeches. Afscheid nemen doen we kort en krachtig en zeker niet op Schiphol. Vervelende zaken moet je zo kort mogelijk houden. En dat afscheid nemen heel vervelend is, dat is wel duidelijk !

"WERKBEZOEK" IN GENEVE / FRANKRIJK

Woensdag 17 september zijn René en ik samen naar Genève gevlogen voor een paar drukke dagen op onze nieuwe bestemming. Eerst hebben de Nederlandse sectie van het Lycée Internationale in Ferney Voltaire (Fr) bezocht. Geoffrey en Madison zullen daar in een klasje 1 keer per week Nederlandse les krijgen zodat ook het Nederlands nivo goed op peil blijft. Het is nu nog bijna niet voor te stellen dat ze over een paar jaar beter Frans dan Nederlands zullen spreken en aangeraden wordt dan ook om vanaf het begin het Nederlands goed bij te blijven houden.

Op donderdag zijn we naar de notaris gegaan voor ondertekening van het koopcontract (compromis de vente). Na 2 uur was de ondertekening een feit en konden verkoper en wij elkaar officieel de hand schudden.

's-Middags hebben we de basisschool in Frankrijk bezocht waar de kinderen naartoe zullen gaan (zie foto). Het is een nieuwe school (2005) en het ziet er dan ook allemaal mooi en verzorgd uit. De klassen hebben een ouderwetse indeling, schoenen moeten in de gang blijven en ook wordt er gewoon weer met een krijtje en een ouderwets schoolbord gewerkt. Het smartboard is hier nog niet geïntroduceerd. Wel was er een mooi computerlokaal met een groot aantal laptops. We hebben een taal- en rekenboek meegekregen voor Geoffrey en het was wel even slikken toen we dit doorbladerden. Het zal een hele kluif worden....
Schooltijden zijn van 8.30 - 11.30 uur, overblijvers eten een warm 3 gangenmenu en het middagprogramma is van 13.30 - 16.30 uur. Een hele zit dus. Wel is met ingang van dit schooljaar de hele woensdag vrij.

In December moeten wij nog een keer naar Frankrijk voor ondertekening van hypotheek, overdrachtspapieren etc. Dan zal er ook weer een bespreking zijn op school om de extra taalondersteuning voor de kinderen te bespreken.

Verder zijn we deze dagen nog in het nieuwe huis geweest om maten op te nemen. We waren nog steeds even enthousiast over het huis als in Juni dus dat was goed !

Na ook nog een aantal banken voor hypotheken te hebben bezocht en een Zwitserse bankrekening te hebben geopend, zijn we op zaterdag weer terug naar Nederland gevlogen.

INTEGREREN = HARD STUDEREN

Vanmiddag stond in het teken van de Franse integratie.

Na de lunch gingen we op weg naar Krimpen aan de Lek waar de eerste Franse taalles voor Geoffrey en Madison gepland stond. De kinderen gingen aan de slag en ik had 1,5 uur 'voor mezelf'
Na een kleine 10 minuten had ik downtown Krimpen wel gezien. Zak drop gehaald (je moet wat) en toen maar weer in de auto. Gelukkig had ik een boekje mee en kon ik in de auto, voor de deur mijn tijd volmaken. Om 15.00 uur meldde ik me weer en vertelden de kinderen en 'de juf' enthousiast wat ze hadden gedaan.
Na een vers geleerd "au revoir" gingen we weer de auto in want om 16.00 uur begon vandaag ook de eerste skiles in Den Hoorn. Straks in Frankrijk zitten we 10 minuten van de dichtsbijzijnde skilift dus ook op dat vlak moeten we ons natuurlijk wel kunnen redden. Alles in het kader van de integratie......
Onderweg werden de korte broeken voor lange broeken omgewisseld en probeerde ik het gaspedaal stevig ingedrukt te houden. Het was echter al goed druk op de weg dus het ging niet echt snel. Toen ook nog de brug open stond bij Capelle a/d IJssel bekroop mij langzaam een stressgevoel want we stonden maar en we stonden maar en de klok tikte door.

Een telefoontje onderweg naar Alpine Sports leerde dat het allemaal niet zo erg was dat ik wat later was omdat de kinderen toch afwisselen op de baan en uiteindelijk konden we de te-laat-schade beperken tot 6 minuten. In vliegende vaart de ski's aan en toen de rolbaan op. We hadden niks gemist.

Geoffrey vond het gelijk hartstikke leuk en ging lekker aan de rol. Madison twijfelde en keek steeds bedrukter maar een daadkrachtige en leuke lerares zorgde ervoor dat al snel toch de lach doorbrak en het zelfvertrouwen groeide.

Kortom, een inspannende woensdagmiddag voor de kinderen maar wel weer veel geleerd.

GOED NIEUWS !!

Klik op het huis voor meer foto's

Terug in Maasland zijn we weer aan de slag gegaan met de makelaar in Frankrijk.
Voor de vakantie waren we het onderhandelingstraject ingegaan en lag inmiddels onze
2e bieding bij de verkoper. Aangezien hij in Spanje zat, werd alles wat vertraagd maar vandaag zouden we dan (voor ons gevoel 'eindelijk') uitsluitsel krijgen over het huis waar we onze zinnen op hadden gezet. Om 12.00 uur volgt goed nieuws uit Frankrijk: De verkoper is accoord en dus zijn we (bijna) de eigenaars van het huis dat we zo graag wilden !!!

We kijken nog maar eens naar de vele foto's en de videobeelden die we in Juni gemaakt hebben en beseffen langzaam dat dat nu van ons wordt.

Het compromis de vente (koopcontract) zal nu worden opgemaakt en René en ik zullen mid September weer naar Genève vliegen om naar de notaris te gaan, de scholing voor de kinderen te gaan regelen en nog wat maten etc. in het huis op te gaan nemen.

OP ONTDEKKINGSTOCHT DOOR JORDANIË

In de zomervakantie hebben we rondgetrokken door Jordanië. Het was een indrukwekkende reis met alleen maar hoogtepunten.

We begonnen in de hoofdstad Amman die gebouwd is op 7 heuvels (Jebels). Amman heeft vele bezienswaardigheden, waaronder de Romeinse monumenten (uit de tijd van Herodes): het theater, de tempel en het forum.

Daarna gingen we naar Jerash (2e eeuw v. Chr.), zo'n 40 km ten noorden van Amman. De ruïnes zijn erg goed bewaard gebleven en de opgravingen zijn nu nog steeds aan de gang.

We overnachtten in het Nationale Park in Ajloun, het 'groenste' natuurgebied in Jordanie, waar we die nacht de enige gasten waren.
De volgende ochtend gaat de reis via Madaba, (bekend om het mozaiek met de oudste kaart van het Midden Oosten) en Mount Nebo (waar volgens de bijbel Mozes met de Israëlieten voor het eerst het beloofde land zag), naar de Dode Zee.

Bij de Dode Zee (het laagstgelegen meer ter wereld) is het ontzettend warm, zelfs de zee en het hotelzwembad konden maar voor weinig afkoeling zorgen en waren lauwwarm. In de Dode Zee was het natuurlijk heel bijzonder drijven in/op het zoute water.

Vanaf de Dode Zee reizen we de volgende dag via het kruisvaarderskasteel in Karak naar Dana waar we in een natuurpark slapen in het ontzettend gastvrije Dana Guesthouse. De omgeving is schitterend.

De volgende dag gaan we richting Petra (sinds 2007 toegevoegd aan de lijst met 'nieuwe' wereldwonderen). We slapen in Taybet Zaman, een erg bijzonder en mooi hotel dat helemaal gebouwd is in de stijl van een Ottomaans Dorpje. De volgende dag gaan we naar Petra, waar we ruim 4 uur rondstruinen door het zand en genieten van al het moois dat deze oude stad te bieden heeft.

Na 2 nachten Petra gaan we naar de bedoeienen in de woestijn van Wadi Rum. We slapen in tenten waar het beddengoed zeker niet na iedere nieuwe toerist verschoond wordt... Desondanks is het een bijzondere ervaring. Het eten dat in een ondergrondse oven wordt bereid, is heerlijk en we zijn ook nog getuige van een maan-eclips (+/- 40%). De volgende dag maken we met z'n vieren nog een tocht per kameel door de woestijn en dan is het woestijnavontuur voorbij en gaan we nog een even een aantal dagen 'lekker luxe' bijkomen en genieten in Aqaba, helemaal in het zuiden van Jordanië.
Daar is het wederom ontzettend heet (43 graden) maar de zwembaden van ons Mövenpick hotel en niet te vergeten de Rode Zee, bieden heerlijke verkoeling.

Jordanië is een fantastisch land vol met culturele hoogtepunten met een zeer vriendelijke bevolking. Een absolute aanrader !!

Klik op onderstaande foto voor het webalbum

Jordanie - Augustus 2008

SFEER PROEVEN

We zijn weer een stap dichterbij ons buitenlands avontuur. Het huis in Maasland is inmiddels verkocht en we zijn net een klein weekje naar Genève geweest om sfeer te proeven.

Gelukkig voelde het helemaal goed! Het gebied lijkt ons prima om te wonen. Ook de kinderen waren enthousiast, alhoewel het voor hun natuurlijk nog het meest aanpoten wordt.

Met een relocation service agent hebben we een aantal (huur)huizen bekeken in Zwitserland en zelf hebben we bij verschillende makelaars naar koopaanbod rondom Genève gekeken.
We zijn er inmiddels wel uit dat onze voorkeur uitgaat naar direct kopen zodat Geoffrey en Madison niet na een poosje weer moeten verkassen en veranderen van school.

Na een aantal verschillende lokaties te hebben gezien, zijn we eruit, dat we in kanton Vaud, richting Nyon of net over de grens in Frankrijk (Dep. 01), willen gaan wonen. Ook in Frankrijk is een grote internationale gemeenschap van mensen die werken in Genève en net over de grens in Frankrijk wonen.

We hebben ons ingeschreven bij Residia in Divonne les Bains en ook al 3 koophuizen gezien. Eén huis sprong er voor ons echt uit en hoewel we dus nog niet veel aanbod hebben gezien (wel op internet en in boekjes) leek dit echt ons ideale huis.

We zijn nu dan ook druk doende om zoveel mogelijk informatie te krijgen als we i.p.v. Zwitserland, net over de grens in Frankrijk een huis zouden kopen want we willen eigenlijk toch wel erg graag verder met dit huis...

KICK OFF

De voorbereidingen zijn officieel gestart : het huis staat te koop, het uitzoeken van goede franse lessen voor de kinderen is begonnen en de weblog is gestart om verslag te doen van onze voorbereidingen en straks, ons leven rondom Genève.