BUBBEL VERHAAL

In Maart hebben wij een jacuzzi besteld.
Eind April zou deze geleverd worden maar zoals gebruikelijk in Frankrijk: eind April werd er helemaal niks geleverd. Wekelijkse mailtjes met het bedrijf leverde weinig meer op dan het antwoord : “Zodra de jacuzzi arriveert, zullen wij u bellen”.
De weken verstreken en er gebeurde niets.
De laatste week van Mei ben ik daarom zelf maar naar de winkel gegaan met de smoes dat ik begin Juni een groot feest had en ik uitnodigingen de deur uit had gedaan dat iedereen badkleding mee moest nemen. Het zou toch wel heel gênant zijn als ik begin Juni nu mijn jacuzzi niet had, nietwaar?
De mevrouw in de winkel was het helemaal met me eens. De schaamte zou groot zijn en dat ging dan ook niet gebeuren. “Volgende week” zou ‘ie echt geleverd worden.
Het werd “volgende week” en op vrijdag heb ik maar weer een mail gestuurd.
Het drama-gehalte werd wat zwaarder aangezet en de secretaresse die alle mails opent, leek zich nu ook mijn afschuwelijk lot van een ‘feest met badgasten maar zonder jacuzzi’ aan te trekken.
“Ik ga nu naar de winkel en ik kom er straks gelijk bij u op terug” mailde zij mij vrijdagmorgen, onmiddellijk nadat ik mijn mail gestuurd had. Ik denk dat ze in de winkel is gebleven want ze heeft die dag niet meer teruggemaild.
De maandag erop was het 2e pinksterdag maar dinsdagmorgen zat ik weer in haar mailbox. “Mevrouw, alstublieft kunt u mij zeggen wat de status is want de nood is nu toch wel heel erg aan de man. Komend weekend komen immers mijn gasten van all over the world, allen mét zwembroek. Hoe moet dit nu ? Sorry sorry sorry dat ik zo op uw nek zit, maar u zult vast begrijpen dat dit zeer belangrijk voor me is”
Woorden van die strekking. Er worden immers nog steeds meer vliegen gevangen met stroop dan met azijn.
Ik hoorde niks per mail maar ’s-middags ging de telefoon: de secretaresse.
Morgen (afgelopen woensdag) zouden ze tussen 8.00 en 9.00 uur beginnen met de werkzaamheden (die 2 dagen zouden duren).

De volgende dag (woensdag) zag ik om 8.10 uur mannen door mijn tuin scharrelen en ik verslikte mij bijkans in mijn (stok)broodje. Op de afgesproken dag komen mag in Frankrijk al bijzonder genoemd worden; op tijd komen kan men hier scharen onder de noemer “wonder”.

Met de eigenaar van het bedrijf die even later ook verscheen, werden de werkzaamheden besproken en de mannen konden aan de slag. Terloops vroeg de eigenaar nog of de elektriciteit inmiddels geregeld was….. “Nee, natuurlijk is er niks geregeld, dat zou u regelen”. Dat was namelijk part of the deal. Alles bijeenbrengen onder 1 bedrijf scheelt een hoop geregel en gedoe. Hij zou even gaan bellen en kon me even later melden dat de electricien ook diezelfde dag nou zou komen om het te regelen. Zelf zou hij later de dag nog even langskomen of alles goedging.

De mannen hebben voortreffelijk werk geleverd. Een nieuw aangelegd terras en een buis onder de grond voor de electriciteit. Alles was om 17.00 uur klaar.
Electricien en de eigenaar heb ik die dag niet meer gezien maar goed, je kan niet alles hebben natuurlijk.

Donderdag, de volgende dag, waren wij er om 8.00 uur klaar voor. Om 8.40 uur moest ik weg voor Franse les maar dan had ik 40 minuten om ze even “op weg” te helpen. Niemand kwam. Franse les kon ik afbellen maar om 11.00 uur was er nog steeds niemand geweest.
Vol verwachting wachtte ik af. De irritatie begon iets meer toe te nemen toen ik om 13.30 uur nog niks gehoord had en ik schoof maar weer achter de computer om vriendelijk te vragen wanneer zij dachten te komen. Geen reactie.
Om 16.15 uur ging de telefoon: de secretaresse. Een franse riedel waar ik weinig van snapte maar ik begreep wel dat het de bedoeling was dat ik zélf de electricien ging bellen om een afspraak te maken. ‘Pourquoi’ wist ik nog uit te brengen maar het antwoord begreep ik niet. Erg frustrerend als je vol met vragen zit maar ze niet kan stellen. Ik noteerde het nummer van de elektricien en vroeg aan een Nederlands vriendinnetje die hier al jaren woont en erg goed Frans spreekt, of zij alsjeblieft even voor me wilde bellen. Aldus geschiedde en wat zei de elektricien ? “Nee mevrouwtje, zo snel gaat dat niet. Ik ga nu een offerte maken en die is misschien volgende week af. Daarna moeten we dan het werk in gaan plannen dus dat duurt nog wel een poosje”
Het vuur spoot bijna uit mijn oren, zo kwaad was ik. Onmiddellijk ben ik naar huis gereden en heb ik een venijnige, en ik mag wel zeggen, ZEER venijnige mail gestuurd (met behulp van de vertaalmachine op internet). Ik was er op z'n zachtst gezegd helemaal klaar mee en het was dan ook voorbij met aardig zijn, begrip hebben en stroop smeren!! Waren ze nou helemaal besodemieterd !! Hoe het verder moest, wist ik even niet, maar ik was in ieder geval mijn frustratie kwijt.

De volgende dag ging ’s-morgens de telefoon. Een alleraardigst vrouwtje dat nog Engels sprak ook. “Goedemorgen mevrouw, ik wilde even doorgeven dat we om 13.30 uur de jacuzzi komen installeren. De elektricien zal er ook zijn om de boel aan te leggen”. Mijn mond viel open. Dus zo werkt het kennelijk hier. Met je vuist op tafel slaan.

Om 13.30 uur stond de elektricien voor de deur en na een poosje was keurig de extra elektra groep aangelegd. Hij wist mij nog te zeggen dat de jacuzzi om 15.00 uur kwam en ja hoor, om 15.00 uur kwam ‘ie dan. Met 9 man om hem op zijn plaats te tillen. Alles helemaal prima, allemaal blije gezichten.
Eén mannetje bleef achter om de boel schoon te maken, hem aan te sluiten, vol te laten lopen en mij wat uitleg te geven.

Zaterdagmorgen was ‘ie goed op temperatuur en met de mannen naar de honkbal, mochten Madison en ik hem voor het eerst uittesten. De CD van Belle Perez ging erin, de bubbels gingen aan en vervolgens lieten wij ons in het warme water zakken. Het beviel uitstekend ! Madison is er zelfs 1,5 uur ingebleven terwijl Belle nog maar een rondje ging zingen.

’s-Middags zou het ‘mannetje’ van de dag ervoor nog terugkomen. Hij moest het water nog testen, de kap (waar een kleine scheur in zat) vervangen en ons nog de gebruiksaanwijzing geven.
Hij moet nog komen……

Zaterdagmorgen: testdag. En accoord bevonden
En die graafmachine op de achtergrond? Die staat er ook nog steeds!