TO SKI OR NOT TO SKI

Zaterdag : onze vaste skidag was weer aangebroken. Het was 's-morgens weer zacht gaan sneeuwen maar kijkend naar boven leek het in de bergen stralend mooi weer te zijn. De ski-outfits werden aangetrokken en we zetten koers richting de skipiste. Daar aangekomen zag het er, voor dit gebied, druk uit met auto's en dus gingen we eerst maar eens kijken naar de drukte bij de liften.
Het viel echter erg mee dus we besloten te blijven. Nadat we ski's en schoenen hadden gehuurd bleken Geoffrey's schoenen toch te klein en dus moesten we wederom terug de zaak in om zijn schoenen om te ruilen en om zijn bindingen weer opnieuw af te laten stellen. Helaas was er inmiddels een enorme groep tussendoor gekomen en dus stonden we bijna een half uur wachten voordat we eindelijk konden vertrekken.

Tussendoor was René met Madison skipassen gaan kopen dus na de vertraging van de schoenen konden we gelijk koers zetten richting Mijoux, een dorp aan de andere kant van la Faucille waar je via een erg leuke route naar toe kan skiën. Aangezien het pad niet al te breed was, en er aan 1 kant de "afgrond" lag, skieden René en ik om beurten achter of voor Madison. Voor Geoffrey ging het allemaal wat te langzaam dus die skiede steeds een stuk vooruit en wachtte dan op ons.

Op een gegeven moment zagen we Geoffrey niet meer en we dachten dat hij doorgegaan was naar het einde van de piste in het dorp. Daar aangekomen was er echter van Geoffrey geen spoor. Enigszins zenuwachtig bleef ik met Madison bij de stoeltjeslift wachten en ging René terug naar boven, naar het basisstation. Halverwege het pad dat we genomen hadden was er een tweesprong waar Geoffrey misschien de andere route had genomen. Deze route hadden we nog nooit geskied maar dat was de enige mogelijkheid dus deze weg zou René nu ook nemen.

Het wachten met Madison beneden bij de lift leek eindeloos te duren en het stralende zomerweer sloeg om. De lucht werd donkerder, de sneeuw heviger en er stak een stevige wind op. Madison kreeg het erg koud maar ik kon geen kant op. Geen restaurant of andere beschutte plaats en we moesten daar blijven staan om mogelijk Geoffrey op te vangen.
Na lang wachten verschenen gelukkig René en Geoffrey aan de horizon.....Geoffrey had inderdaad de andere route gekozen en begreep er helemaal niets van dat wij maar niet kwamen. Hij had uiteindelijk zijn ski's uitgedaan en was naar boven gaan lopen waar hij onderweg René was tegengekomen. We waren gelukkig weer herenigd.

Met z'n vieren gingen we de stoeltjeslift in, terug naar het basisstation. Het was echt vrésélijk onderweg. Koud, harde wind en enorme sneeuwval. Het is een lange tocht naar boven met de lift en onze hoofden en handen vroren er bijna af. We konden niet meer recht vooruit kijken, het was echt afzien. Eindelijk waren we boven, helemaal ondergesneeuwd en met bijna stijfbevroren handen, voeten en gezichten doken we het restaurant in waar we weer wat bijkwamen. Buiten brak de zon door en het sneeuwen was gestopt.
We waren er klaar voor, Madison en ik gingen nog even naar de wc en daarna zouden we weer gaan.
Bij de damestoiletten stond een enorme rij en dus begon ook hier het wachten weer. Uiteindelijk waren we aan de beurt en toen we eruit kwamen was er alleen nog een jong Engels meisje dat in onze wc ging. Op het moment dat we al buiten liepen, meende ik geroep en getik in de wc te horen. Er was verder niemand dus Madison en ik weer terug en inderdaad, het meisje kwam de wc niet uit en het kind raakte in paniek. Ik probeerde het meisje te kalmeren en uit te leggen hoe ze de deur open kon krijgen (het is een ingewikkeld dubbel slot). Na enige minuten waarbij ik haar meerdere malen moest garanderen dat ik niet weg zou gaan, lukte het uiteindelijk en nadat ze wat gekalmeerd was, konden we gaan. René en Geoffrey zaten ongeduldig te wachten maar nu konden we dan toch écht naar buiten.
Geloof het of niet, maar toen we buitenkwamen was het weer wederom helemaal omgeslagen. Het sneeuwde snodverrrrrrrr...... alweer en er waren donkere wolken. Dit was echt geen weer om naar de top te gaan.
We gingen maar weer terug het restaurant in waar we nog een kwartiertje afgewacht hebben of het weer misschien wéér om zou slaan. Het voelde net of we in een aflevering van bananasplit terecht waren gekomen.

Helaas zag het er niet naar uit dat het nog ging veranderen en we besloten dan ook maar dat het gewoon niet onze lucky skiday was.
Alle spullen werden weer ingeleverd, de skipassen weggegooid en we zijn huiswaarts gekeerd. Het was een duur afdalinkje vandaag.

Thuis doken we allemaal een lekker warm bad in en na een pizza van onze favoriete pizza-tent 'op de hoek', werd Valentijnsdag 2009 toch nog lekker afgesloten..