LOODINDESCHOENEN WORDT JIPPIEJAJEE

Het kan raar lopen....
Afgelopen donderdag mailde René maar weer eens naar de (ijs)hockeyclub in Zwitserland. We zouden immers op de hoogte gehouden geworden van selectietrainingen voor volgend seizoen die in April zouden worden gehouden.

Vanwege een miscommunicatie bleken we niet te zijn uitgenodigd en deelde de trainer ons na een aantal excuses per mail mee dat er diezelfde avond + maandag 20 april selectietrainingen waren.
Toch enigszins geïrriteerd bevestigde ik dat ik diezelfde avond naar de training zou gaan.
Gek misschien, maar ik had gewoon even wat meer voorbereidingstijd nodig en ik baalde dat ik het pas een paar uur van te voren hoorde. Een vreemde taal (daar gaan we weer), een club waar je de gebruiken en gewoonten niet kent, een trainer die je niet kent en René die er niet bij kon zijn vanwege werk.

Met lood in mijn schoenen gingen we erheen. Natuurlijk liet ik niks daarvan blijken aan Geoffrey en was ik Mrs. Zelfverzekerdheid zelf. Als ík al begon, hoe moest hij zich dan niet gaan voelen.
Aangezien we niet wisten hoe of wat, had Geoffrey zich thuis al omgekleed en hoefden we alleen de schaatsen maar aan te doen. Nadat dat ter plaatse gebeurd was, liet ik hem achter, in zijn eentje in een drukke kleedkamer vol met Frans kwetterende kinderen. Op zulke momenten 'breekt' je hart en moet je even slikken. Hijzelf leek er overigens weinig last van te hebben, hij is inmiddels wel wat gewend op school maar leuk is natuurlijk anders.

Gelukkig was de trainer een Franse Canadees dus kon ik ook in het Engels communiceren. Hij zou hem 2 ijstrainingen bekijken om te zien of hij aan het team toegevoegd kon worden en Madison en ik namen plaats op de tribune met de camera in de aanslag om alle interessante onderdelen van de training te filmen voor René.
Waar ik werkelijk geen pepernoot snapte van de Franse uitleg en wat ze precies moesten doen, zo leek Geoffrey het meeste goed te snappen en deed hij prima mee met alle in ingewikkeld Frans uitgelegde oefeningen, hier linksom, daar rechtsom, na 1 fluitje stickhandling, na 2 fluitjes zo snel mogelijk doorschaatsen naar het volgende vak etc. Af en toe werd 1 op 1 in het Engels wat toegelicht en het was een genot om te zien dat hij prima meedraaide in het team.

Ook Geoffrey had het goed naar zijn zin gehad en tevreden maar vooral enthousiast gingen we naar huis waar René 's-avonds ook kon genieten van de training op film.

Vandaag stond de 2e en laatste ijstraining op het programma.
Na de training sprak ik met de trainer en hij was érg enthousiast dus dat was natuurlijk ook weer erg leuk om te horen. Voor mij, maar natuurlijk ook voor Geoffrey.
De ijstrainingen zijn nu voorbij en over 3 weken gaat de off ice training beginnen. Deze is 2 keer per week dus naast het honkbal (dat aankomend weekend gaat beginnen) wordt ook deze training lekker voortgezet tijdens de zomer.

Het toeval wil nog dat op de ijsbaan vandaag een Engelse (zo bleek later) vader hoorde dat wij in hetzelfde dorp wonen als zij. Hij stelde voor om te gaan carpoolen zodat we beiden maar 1 keer per week het ritje naar de off ice training hoeven te maken. Handig maar vooral ook weer leuk voor Geoffrey dat er een Engelstalige jongen uit zijn team in hetzelfde dorp woont.

En zo werd mijn aanvankelijke loodindeschoenen-gang heel snel een jippiejajee-huppel.