Voor je het weet is de week weer voorbij. De Firma Dozenuitpak is nog steeds flink aan het werk maar met de komst van internet, moet eerlijkheidshalve opgebiecht worden dat er ook wel eens een uurtje achter de computer wordt gepikt.
Over internet gesproken: Ken je die van die France Telecom monteur die, nadat hij op maandag niet op was komen dagen, op woensdagmiddag internet zou komen aansluiten?
Nee? Hij kwam niet !
Op zich niet zo erg, immers, we hadden zelf de laptop aan de praat gekregen. Ik had me er heel wat meer over opgewonden als ik nu nog steeds geen internet had gehad!
Gistermiddag leek dat even het geval. Ineens sloeg internet eruit en was er geen verbinding meer mogelijk. De foutmeldingen gaven volgens het boekje aan dat ik contact moest opnemen met de helpdesk. Tja, dat is met mijn huidige franse taalkennis iets wat je dan een beetje voor je uit schuift, temeer ook omdat die monteur weer niet gekomen was en ik het daar ook weer over moest hebben. Vanmorgen eerst dus maar alles gewist, de hele installatie ongedaan gemaakt en weer van voor af aan begonnen. Het lukte ! Morgen proberen we de computer erbij aan te sluiten en als dat lukt hebben we meneer France Telecom niet meer nodig. Waar ik nou nog wel benieuwd naar ben: horen we nu gewoon niets meer of staan ze op een mooie dag toch ineens voor de deur ? De toekomst zal het leren.
Noodgedwongen moest ik mij deze week ook in het Franse bedrijfsleven storten waar je normaalgesproken niet de eerste weken komt. In de supermarkt kan ik me prima redden, de basiskennis is er natuurlijk wel, maar het wordt anders als je naar een garage moet met een mankement aan je auto...
De band van de jeep liep steeds verder leeg, ook al had ik hem flink opgepompt, dus er was geen ontkomen aan: op naar de garage. Eerst natuurlijk de "lekke band in het Frans" nagevraagd bij een Nederlandse dorpsgenote. Vervolgens met mezelf hardop in de auto het gesprek geoefend ;-) en daar ging ik dan, schoorvoetend naar binnen. Aangezien ik maar een half uurtje de tijd had, wilde ik de garagehouder uitleggen wat er aan de hand was en een afspraak voor de volgende dag maken. Nadat ik hem in mijn beste Frans echter het probleem had uitgelegd, had hij er al een krik onder staan. "Monsieur, monsieur...." probeerde ik nog, maar het was een voortvarend ondernemer. Het euvel was snel gevonden, het ventiel lekte lucht. Gelukkig was dit binnen een kwartier (waar een wil is, is een weg) verholpen en stond ik dus niet alleen ruim op tijd weer buiten maar ook nog eens met een gerepareerde band ! Fluitend reed ik naar huis en besloot dan maar gelijk te bellen naar de gemeente om een grijze (vuilnis)bak te bestellen. Eerst weer even de benodigde steekwoorden opgezocht (dat ik hem zelf op wilde halen en niet wilde wachten tot zij hem 2 weken later zouden brengen etc) Als een volledig geïntegreerde buitenlander had ik een volwaardig telefoongesprek met de lokale gemeente-ambtenaar en wist ik precies wat ik moest doen om de container hier te krijgen.
Het zijn de kleine dingen in het leven die je dag een mooi randje kunnen geven!
1 opmerking:
Vooral geen angst hebben om te spreken, dat is het belangrijkste! Met Frans heb ik geen problemen (ben haast 2-talig opgegroeid in Brussel), het Duits is een ander paar mouwen... Gelukkig heb ik een talenknobbel, dus met een cursus Duits erbij, kan ik me toch uitdrukken (al is het met veel fouten)... Blijven oefenen! En wat goed dat je een nieuwe band en je vuilniscontainer hebt kunnen ophalen. 't Zijn inderdaad die kleine dingetjes die je dag weer goed maken.
Veel moed in dozenuitpakland.
Een reactie posten