WAAR WAREN WE GEBLEVEN ?

En daar gingen ze dan.......
Om 8.10 uur vertrokken we bij het hotel, allebei met de volle rugzak op de rug. Onderweg hadden we nog even een onverwachtse file waar we erg zenuwachtig van werden. Te laat komen in Frankrijk wordt genoteerd op het rapport en als je op je eerste dag te laat komt, is dat helemaal vervelend. Maar via binnendoorweggetjes (we raken al aardig ingeburgerd) wisten we toch ruim op tijd de school te bereiken.

Geoffrey werd gelijk op het schoolplein meegenomen door de juffrouw. Met Madison liepen we naar haar verzamelplaats. De kinderen hier op school moeten als de bel gaat, allemaal 2 aan 2 in een rij staan (van hun eigen klas) waarop de rijen één voor één door eigen juf of meester mee naar binnen genomen worden.

CP (groep 3) heeft een achteringang en staat dus een stukje verder. Wij liepen met Madison mee en alles verliep boven verwachting. Ze werd leuk opgevangen en nadat de sloffen aangedaan waren, werd ze aan een tafeltje (vooraan) gezet.
Wij zijn weggegaan met een lachende Madison op ons netvlies.

Om 11.30 uur stond ik voor het hek te wachten en kwamen er ook weer lachende kinderen uit school. Wat een opluchting ! Geoffrey had het voor de pauze even moeilijk gehad, maar na de ochtendpauze ging het een stuk beter. Toen hadden ze rekenen en dan kan hij ook meedoen. Ook kon hij in de pauze met een Nederlands jongetje (dat niet in zijn klas zit) optrekken, hetgeen ook weer even wat 'ademruimte' gaf. Als je alleen maar Frans om je heen hoort waar je nauwelijks iets van begrijpt, kan dat erg verstikkend werken.

Opmerkelijk was dat een politie-agent het verkeer komt regelen voor en na schooltijd. Dat wil zeggen : School heeft een eigen parkeerplaats met daarop een zebra. Oom agent staat op de zebra (3 meter van het toegangshek) iedereen te dirigeren en zorgt ervoor dat alles gladjes verloopt.

Tussen de middag hebben we 2 uur lunchpauze. Dat is dus heel rustig aan doen. Als kinderen op school zouden overblijven, krijgen ze een 3 gangen (warme) maaltijd. Wij eten gewoon tussen de middag thuis.

's-Middags wilde Madison niet echt dat ik wegging maar dat is natuurlijk ook logisch op zo'n groot plein waar je nog niemand kent. Toen de bel ging en Juf kwam, liep ze echter zonder problemen mee in de rij. Toen ik daarna nog even naar de directrice liep en Madison even later met de hele klas voorbij kwam omdat ze naar de bibliotheek gingen, zwaaide ze breed lachend en was er niks aan de hand.
Ook Geoffrey had een goede middag gehad. Toen we wat vroeg op school aankwamen na de lunchpauze stelde ik voor om met z'n allen even in de auto te wachten tot het bijna tijd was, maar Geoffrey, onze held, wilde naar school en ging alleen de auto uit en het grote schoolplein op. We zijn erg trots op hem !

Voor Madison is het wennen dat er hier al aan elkaar geschreven wordt, iets wat ze in Nederland nog niet had gehad. Bij Geoffrey worden de hoofdletters anders geschreven, ook dat is even wennen. En wat hij ook opmerkelijk vond is dat de hele klas moet gaan staan (uit beleefdheid) als een volwassene de klas binnenkomt.

Om 16.30 uur zat de eerste dag erop en konden we concluderen dat het allemaal meegevallen was. Na school werd natuurlijk gelijk het huiswerk gemaakt en dat viel ook mee. Geoffrey moest een gedicht overschrijven en Madison moest een bladzijde lezen. Voor donderdag moet zij een aantal woorden uit haar hoofd leren en kunnen schrijven.

's-Avonds kwam Opa Piet aan met onze katten Bobby en Zoë. Alles was goed verlopen. De katten werden één voor één het hotel binnengesmokkeld en we moeten maar zien hoe dat verloopt. 's-Nachts begon er eentje heel hard te mauwen dus ik heb weinig geslapen. Je bent toch steeds alert dat ze niet teveel lawaai maken omdat het anders opvalt.

En dan hebben we nog de perikelen rond het huis.
Waar waren we gebleven?
De notaris was 1 t/m 4 januari dicht, de bank was 5 januari dicht. Beiden zeiden op spullen van elkaar te wachten. Wat een frustratie....
Vanmorgen om 9.00 uur stond ik gelijk bij de bank op de stoep met de vraag of er nog nieuws was. De notaris zit te wachten op stukken van de bank en de bank zegt dat deze stukken op 31 december zijn verstuurd vanuit Lyon. Gisteren had de notaris nog niets ontvangen. Wanneer de notaris de stukken heeft ontvangen, dan kunnen we vrij snel daarna alles gaan ondertekenen. Echter, 'onze' notaris is t/m donderdag vrij maar de verkoper van het huis (die aanwezig moet zijn bij ondertekening) vliegt donderdagmorgen weer terug naar Spanje.
We mogen nu toch wel concluderen dat 'van een leien dakje' géén Franse uitdrukking is.....